Το 1967 το Σαν Φρανσίσκο ήταν ο παράδεισος των «παιδιών των λουλουδιών». Τριάντα χρόνια αργότερα το ανέμελο πνεύμα τους κατοικεί ακόμη στην περιοχή
Πριν από 30 χρόνια, η διασταύρωση των δρόμων Χάιτ και Ασμπερι στο Σαν Φρανσίσκο ήταν η Μέκκα της χίπικης κουλτούρας: χιλιάδες «παιδιά των λουλουδιών» με ξέπλεκα μαλλιά και ονειροπόλο βλέμμα (άντε και λίγη μαριχουάνα) συγκεντρώνονταν εκεί για να χαλαρώσουν και να λικνιστούν στους ψυχεδελικούς ήχους των αγαπημένων τους συγκροτημάτων. Η Τζάνις Τζόπλιν ήταν μόνιμος κάτοικος της περιοχής και οι Grateful Dead διατηρούσαν το κοινόβιό τους σε ένα τριώροφο βικτωριανό σπίτι της οδού Ασμπερι.
Οι θρύλοι δεν μένουν πια εκεί, η γειτονιά όμως παραμένει φορτισμένη από τη μνήμη τους και διατηρεί μια φευγαλέα και παιχνιδιάρικη διάθεση: νεαρά άτομα αμφιβόλου φύλου με σκουλαρίκια στον αφαλό περιφέρονται νωχελικά εις αναζήτησιν του ιδανικού καπουτσίνο, ενώ φρενιασμένοι σκέιτερς διασχίζουν αστραπιαία τον δρόμο τρομάζοντας τους χαζοχαρούμενους τουρίστες. Η περιοχή χαίρει ποικιλοτρόπως της ευεργετικής επίδρασης του εμπορίου: δυστυχώς, τα παραδοσιακά μαγαζιά των μικροϊδιοκτητών έχουν αρχίσει να εκλείπουν και τον χώρο εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερες επιχειρήσεις - γίγαντες, όπως η GAP και η Ben n' Jerry' s.
Πώς ξεκίνησε η όλη ιστορία; Το Σαν Φρανσίσκο συνδύαζε από παλιά τη γραφικότητα με τη λιτότητα και, το πιο σημαντικό, ένα διάχυτο πνεύμα ανεκτικότητας στο «αδοκίμαστο, το απ' αλλού φερμένο» (Ελύτης).
Ο Σπένσερ Ντράιντεν, ντράμερ των Jefferson Airplane, θυμάται: «Στις αρχές του 1966 η οδός Χάιτ ήταν παράδεισος για κάθε μακρυμάλλη. Ηταν μια οικογενειακή υπόθεση καθόλου τουρίστες. Ζούσαν όλοι μαζί και βοηθούσαν ο ένας τον άλλο». Υπήρχε δωρεάν ιατρική περίθαλψη και δωρεάν συναυλίες στο Γκόλντεν Γκέιτ Παρκ. Καμιά ουτοπία όμως δεν είναι παντοτινή: τον Οκτώβριο του 1966 το LSD διακηρύχθηκε παράνομο και η περιοχή άρχισε να γεμίζει παράσιτα, αδίστακτους ντίλερς που πουλούσαν πιο επικίνδυνες ουσίες, όπως μεθεδρίνη και ηρωίνη. Τον Οκτώβριο του 1967 μια πορεία διαδηλωτών στη Χάιτ θρηνούσε τον «Θάνατο των Χίπις». Μέσα σε δύο χρόνια όταν οι Rolling Stones έδωσαν τη μοιραία συναυλία τους στο Altamont Speedway η «μετάλλαξη» της περιοχής είχε ολοκληρωθεί: οι ανέμελοι χίπις μεταμορφώθηκαν σε αξιολύπητους ναρκομανείς, ενώ πολλά καταστήματα και δημοφιλή «στέκια» κατέβασαν τα ρολά.
Το Σαν Φρανσίσκο άργησε να αναρρώσει από τη μεταψυχεδελική παρακμή του. Κατά τη δεκαετία του '70 το ενδιαφέρον της μουσικής βιομηχανίας μετατοπίστηκε στο Λος Αντζελες και η Χάιτ σταδιακά μαράζωσε. Την περίοδο εκείνη ολόκληρος ο Κόλπος είχε ξεχάσει το «χίπικο» παρελθόν του και είχε αγκαλιάσει το πανκ. Παρ' όλο που ξεπρόβαλαν αρκετά νέα «αναρχικά» συγκροτήματα (οι Avengers, οι Offs, οι Negative Trend), η περιοχή ποτέ δεν αποτέλεσε το επίκεντρο των εξελίξεων στον χώρο της πανκ σκηνής. Σιγά σιγά όμως άρχισαν να λειτουργούν όλο και περισσότερα κλαμπ (γκέι και μη) και καταστήματα, τα οποία εμφύσησαν νέα πνοή ζωής. Διάφορα συγκροτήματα με new wave προσανατολισμό (Cure, New Order) «ταρακούνησαν» τη μεταπάνκ νεολαία του Σαν Φρανσίσκο με τις συναυλίες τους. Σύμφωνα με τον κ. Μπρους Λάιαλ, ιδιοκτήτη του καταστήματος δίσκων «Recycled Records» στην ίδια θέση εδώ και 20 χρόνια:
«Η παράδοση των χίπις μετουσιώθηκε σε ένα μείγμα νοσταλγικού κιτς και αλητείας». Παρ' όλο που ο αριθμός των αστέγων και των ζητιάνων έχει αυξηθεί σε ενοχλητικό βαθμό, η οικονομική δραστηριότητα της περιοχής δεν έχει πληγεί: αντιθέτως, η Χάιτ έχει όλες τις προοπτικές να μετατραπεί σε πόλο τουριστικής έλξης, όπως το Γκρίνουιτς Βίλατζ της Νέας Υόρκης ή το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου.
Η ουσιαστικότερη συμβολή της περιοχής στην πολιτιστική και κοινωνική ζωή της χώρας συνίσταται στην εμπύρετη απόπειρα αποκοπής από το κατεστημένο, τον κομφορμισμό και τον καταναλωτισμό της καπιταλιστικής Αμερικής. Με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο οι χίπις του '60 όχι μόνο αμφισβήτησαν την ακαμψία των κοινωνικών ρόλων, τα στερεότυπα των φύλων, τη βία του πολέμου του Βιετνάμ, αλλά δημιούργησαν και μια ουτοπία απόκληρων ειρηνιστών. Η μετέπειτα αποτυχία του «πειράματος» αυτού μπορεί να αποτελεί αφετηρία πολλών προβληματισμών, η επιρροή της ψυχεδέλειας όμως (ως εκφραστικού μέσου και ως στάσης ζωής) στην εξέλιξη του ροκ αποδεικνύει ότι το «πείραμα» δεν ήταν μάταιο.
πηγη www.tovima.gr
27.01.24 3:58 από animetvgb
