ΙΝΔΙΑΝΟΙ.......

ΟΥΓΚ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΜΑ ΤΟΝ ΜΑΝΙΤΟΥ!!!!! ΜΑΡΛΕΥ ΔΩΣΕ!!!!!

Μπράβο Κώστα! Πάρα πολύ όμορφο!!!
 

αυτα ειναι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

INDIANS.  Έθνη, Φυλές και Φυλετικές ομάδες Βιογραφίες διάσημων ινδιάνων Αρχηγών και μεγάλων πολεμιστών Μικρά κομμάτια της Ιστορίας των Ινδιάνων της Αμερικής Έθιμα, παραδόσεις, Θρησκεία και προσευχές Σοφά λόγια και αποφθέγματα της Ινδιάνικης φιλοσοφίας Μια πλούσια συλλογή σπάνιων φωτογραφιών 100 και πλέον ετών πριν...

ΦΥΛΕΣ . Για την καλύτερη κατανόηση της ιστορίας και των εθίμων των Ινδιάνων της Αμερικής, θα πρέπει υπό τις σημερινές συνθήκες να ταξινομηθούν σε διάφορες φυλές από τις οποίες συντίθεται. Αυτή η ταξινόμηση πρέπει να γίνει με γλωσσολογική βάση (παρά την ποικιλία των γλωσσών που υπάρχουν οι ειδικοί σπουδαστές, υποστηρίζουν ότι όλες αυτές προέρχονται από δέκα ή δώδεκα πρωτόγονες ρίζες) και γεωγραφική θέση των ιθαγενών «εθνών» της Αμερικής από τον 16^ο αιώνα και μετά με την έλευση του λευκού ανθρώπου. * ΦΥΛΕΣ* Abenaki Cree Ojibwe Apaches {uh-pach`-ee} Crow Pawnee Arapahoe Delaware - Lenape Sahwnee Blackfoot Hopi Seminole Ceneca Kiowa Seneca Cherokee {cher`-uh-kee} Mohave Sheyenne Cheyenne Mohawk Shoshone Choctaw Navajo Sioux Comanche Nez Perces Ute *ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ*** Ιροκουά Shoshone Αthapascan Αλγκονκίνοι Κάντοαν Μουσκχόγκεαν Sioux.

Abenaki  . To έθνος των Sovereign Abenaki από το Missisquoi πήρε το όνομά του από το Missisquoi, την περιοχή όπου κατά παράδοση ψάρευαν και κυνηγούσαν το καλοκαίρι οι Δυτικοί Abenaki. Αυτή η φυλή δημιουργήθηκε κυρίως από τους απογόνους των πρώτων Sokoki Abenaki, που βρίσκονταν σε όλο σχεδόν το Vermont (κυρίως κατά μήκος ενός βορειοδυτικού-νοτιοανατολικού άξονα), στη δυτική Μασαχουσέτη, στο νοτιοδυτικό New Hampshire, και στο νότιο Quebec. Οι Abenaki ονόμαζαν τα εδάφη τους Ndakinna (προφέρεται 'n-da'-ki-nna), που σημαίνει 'η γη μας'. Το όνομα της φυλής τους, Abenaki, σημαίνει 'άνθρωποι της αυγής'. Οι Abenaki ονόμαζαν τους εαυτούς τους Alnobak, που σημαίνει ανθρώπινο ον. Σύμφωνα με την παράδοσή τους τιμούσαν και όλους τους άλλους σαν Alnobak. Οι Iroquois λένε, πάντως, ότι Abenaki σημαίνει 'αυτοί που τρώνε το φλοιό των δέντρων', και πραγματικά υπάρχει μια παράδοση στη φυλή ότι ο φλοιός ορισμένων δέντρων μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν υποκατάστατο τροφής σε δύσκολες περιόδους. Η σκληρότητα των Abenaki και η ικανότητά τους να επιβιώνουν στο όχι ιδιαίτερα πλούσιο σε βλάστηση περιβάλλον των Green Mountains έδωσε από την αρχή ένα μεγάλο πλεονέκτημα στον Grey Lock, που ήταν ο σπουδαιότερος και ο περισσότερο γνωστός αρχηγός τους λόγω των πολέμων του εναντίον των Αγγλικών αποικιών στη Μασαχουσέτη. Ο Grey Lock απέκτησε μια προκατάληψη εναντίον των Άγγλων αφότου τραυματίστηκε σε νεαρή ηλικία από αποίκους στη δυτική Μασαχουσέτη, όπου γεννήθηκε. Έφυγε από εκείνη την περιοχή και πήγε βόρεια, προς το Missisquoi (το σημερινό Swanton, στη λίμνη Champlain κοντά στα Καναδικά σύνορα). Από εκεί σα βάση, οι επιδρομές του Grey Lock εκτείνονταν προς τα νότια και νοτιοανατολικά κατά μήκους των δυτικών εκβολών του Connecticut ποταμού για να λεηλατήσει εγκαταστάσεις στη δυτική Μασαχουσέτη, σε περιοχές όπως το Brook-field, το Northfield, το Deerfield, κλπ. Συνέχισε τις αντάρτικες μάχες του υπεράσπισης και αντεκδικήσεως για πολλές δεκαετίες αφότου ο Πόλεμος του Βασιλιά Φίλιππου έβαλε τέλος στο 'μήνα του μέλιτος' μεταξύ των ’αγγλων αποίκων και των φυλών της Μασαχουσέτης. Ο Grey Lock έζησε μέχρι που γέρασε πάρα πολύ για να λεηλατεί τους λόφους και να πολεμά, και μετά παντρεύτηκε, ηρέμησε, και έγινε πατέρας πολλών παιδιών, παραμένοντας 'παραγωγικός' για τη φυλή του με αυτόν τον ειδικό τρόπο ακόμα και στα 70 του. Η ψηλότερη κορυφή της Μασαχουσέτης πήρε το όνομά του. Σύμφωνα με ορισμένους, οι ’αγγλοι είχαν καταβεβληθεί τόσο πολύ αρχικά για να πολεμήσουν τον Grey Lock με ίσους όρους, ώστε φέρθηκαν σαν κανίβαλοι και έφαγαν τα παιδιά των Abenaki επιστρέφοντας νότια προς το σπίτι τους αφότου έκαναν επιδρομές στις ομάδες των Abenaki στο βόρειο Vermont. Η στρατηγική θέση των αποίκων βελτιώθηκε όταν μετακινήθηκαν βόρεια προς το Connecticut, καταστρέφοντας στο δρόμο τους τα χωριά και τις κατασκηνώσεις των Abenaki και εγκαθιστώντας αμυντικές θέσεις όπως αυτή στο Brattleboro (Abenaki: Wantastiquet, ή τόπος συγκέντρωσης δίπλα στα νερά). Η τελευταία ουσιαστική θέση άμυνας στο Connecticut ήταν στο Hinsdale, 'υποχώρησαν' σε αυτή τη θέση αφότου οι άποικοι, τους μετακίνησαν από το σπίτι τους, το μεγάλο ιστορικό χωριό στο Squakheag (το σημερινό Northfield- το 'Squakheag' προέρχεται από την ίδια λέξη που προέρχεται και το 'Sokoki', που σημαίνει 'οι άνθρωποι που πήραν το δικό τους ξεχωριστό δρόμο'). Τελικά οι Sokoki Abenaki που επέζησαν σα φυλή και ακολούθησαν τους τρόπους της φυλής εξαναγκάσθηκαν να φύγουν από τη νότια Ndakinna προς το Quebec, ειδικά αφότου τάχθηκαν με το μέρος των Γάλλων στους 'Γαλλικούς και Ινδιάνικους' πολέμους στα μέσα του 18ου αιώνα. Αφού εγκαταστάθηκαν στο Quebec, πολλοί από τους Abenaki έγιναν Καθολικοί σαν αποτέλεσμα των κηρυγμάτων των Γάλλων ιεραπόστολων. Οι Γάλλοι μάλιστα έφτιαξαν και την πρώτη εκκλησία του Vermont στο Missisquoi. Οι περισσότεροι που απέμειναν από τη φυλή των Abenaki ξαναονομάστηκαν (ή ξαναονόμασαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους, ίσως) από τους αγίους (St. Francis, St. Germain, κ.λπ.). Ο τωρινός τους αρχηγός, ο Homer St. Francis, λέγεται ότι είναι απευθείας απόγονος του Grey Lock. Κάνει μια εκστρατεία για να βρει τις γενεαλογικές γραμμές των Abenaki (συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, και της δικής του) στο Vermont υπό τον οδηγό του 'ευγονισμού', μια προσπάθεια που αποδεικνύει πως οι άποικοι του Vermont είχαν οργανώσει δημόσια μια διάθεση εχθρότητας και γενοκτονίας προς τους Abenaki κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα. Φυσικά κατά το πέρασμα των αιώνων, πολλοί ή οι περισσότεροι από τους Abenaki 'πέρασαν' σαν Ευρωπαίοι... μερικοί από αυτούς ήταν ανοιχτόχρωμοι, ίσως λόγω των Νορβηγικών ή Κέλτικων εισχωρήσεων στη Β. Αμερική (αποδείξεις γι' αυτές ακόμα ανακαλύπτονται). Οι προγονοί σας μπορεί να μην έχουν πάει στον Canada, ή ίσως μπορεί να μην έχουν παραμείνει εκεί. Απόγονοι των Abenaki είναι διάσπαρτοι σε όλη τη New England, και πολλοί έχουν ακολουθήσει την ιστορική μαζική μετανάστευση προς τις πόλεις (όπως η Boston) που συνόδευσε τη βιομηχανική επανάσταση.

Apaches.  Οι Apache (από μια λέξη των Zuni που σημαίνει"εχθρός") είναι βορείου Αμερικής Ινδιάνικη φυλή από τα νοτιοδυτικά. Το όνομα που έχουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους είναι Inde, ή Nde ("η φυλή"). Μαζί με τους Navajo, είναι ταξινομημένοι ως ότι ανήκουν στη νότια γλωσσολογική οικογένεια των Αthapascan. Οι Apache στοιχειοθετήθηκαν από έξι περιφερειακές ομάδες: τους Δυτικούς Apache, τους Chiricahua, τους Mescalero, τους Jicarilla, τους Lipan, και τους Kiowa Apache. Κάθε ομάδα είχε φτιαχτεί από πολυάριθμες τοπικές ομάδες. Με το γάμο, οι άντρες συνήθως έμεναν με τους συγγενείς της γυναίκας τους. Οι μητριαρχικές φυλές υπήρχαν στους Δυτικούς Apache, που βασιζόντουσαν περισσότερο στην καλλιέργεια από ότι άλλες φυλές. Όλοι οι Apache βασίζονταν πρωταρχικά στο κυνήγι και στο μάζεμα των φρούτων του κάκτου και άλλων άγριων φυτών. Οι Δυτικοί Apache (Coyotero) από παράδοση κατείχαν στο μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Arizona και περιελάμβαναν τα White Mountain, το Cibuecue, το San Carlos, και τις Βόρειες και Νότιες ομάδες των Tonto. Οι Chiricahua κατείχαν το νοτιοδυτικό New Mexico, την νοτιοανατολική Arizona, και τις παρακείμενες Μεξικανικές πολιτείες των Chihuahua και των Sonora. Οι Mescalero (Faraon) ζούσαν ανατολικά του Rio Grande στο νότιο New Mexico, με τον ποταμό Pecos σαν το ανατολικό τους σύνορο. Οι Jicarilla (Tinde) εκτείνονταν εδαφικά πέρα από το νοτιοανατολικό Colorado, το νότιο New Mexico, και το βορειοδυτικό Texas, με τους Lipan να κατέχουν περιοχή απευθείας προς τα ανατολικά των Jicarilla. Μέχρι το 1750, η πίεση των Comanche ανάγκασε τους Jicarilla και τους Lipan να κινηθούν νότια προς το Rio Grande. Οι Kiowa Apache (Gataka), που συναναστρέφονταν από καιρό με τους Kiowa, μια φυλή των πεδιάδων, εκτείνονταν στις νότιες πεδιάδες του Colorado, την Oklahoma, και το Texas. Μέχρι το 1688 οι ομάδες των Apache συνήθως συμπλήρωναν τις οικονομίες τους από το κυνήγι και την καλλιέργεια με επιδρομές στα καταλύματα των Ισπανών και, αργότερα, των Αμερικανών αποίκων που μετανάστευαν κινούμενοι δυτικά. Πέτυχαν τη μεγαλύτερη φήμη τους σαν πολεμιστές ανταρτοπόλεμου υπερασπιζόμενοι τα βουνίσια εδάφη τους υπό τους αρχηγούς των Chiricahua, τον Cochise, τον Geronimo, τoν Mangas Coloradas, τον Victorio, και τον Juh. Η παράδοση του Geronimo και του Juh το 1886 σηματοδότησε την αρχή της αντίστασης των Apache. Σήμερα οι Apache κατοικούν σε καταυλισμούς στο New Mexico και στην Arizona, με μερικούς Chiricahua, Lipan, και Kiowa Apache στην Oklahoma. Το 1680 ο πληθυσμός των Apache υπολογίστηκε στους 5.000, το 1989 περίπου σε 30.000, από τους οποίους οι περισσότεροι ζούσαν σε καταυλισμούς. Ενώ μένουν σε αλλαγμένες οικονομικές συνθήκες, οι Apache στους καταυλισμούς έχουν διατηρήσει πολλές από τις παραδοσιακές κοινωνικές και ιεροτελεστικές δραστηριότητές τους

Arapaho.  Οι Arapaho, αν και διακεκριμένη φυλή, ήταν πολύ όμοιοι με τους στενούς συμμάχους τους, τους Cheyenne. Όπως οι Cheyenne, μιλούσαν μια γλώσσα Algonquin και κατάγονταν από τη σημερινή βόρεια Minessota. Μετανάστευσαν προς τα δυτικά και χωρίστηκαν σε Βόρεια και Νότια παρακλάδια. Το Βόρειο παρακλάδι έζησε στα υψίπεδα και ήταν περισσότερο συσχετισμένοι με τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Fort Laramie. Οι Arapaho ήταν βουνίσιοι κυνηγοί βισόνων που εξαρτιόταν από το βούβαλο για μεγάλο μέρος της διαβίωσής τους. Επίσης γιόρταζαν τοSun Dance.

Blackfoot. Οι φωτογραφίες ξεγελούν, οι Ινδιάνοι των Πεδιάδων της Βόρειας Αμερικής έζησαν για χιλιάδες χρόνια χωρίς άλογα. Ειδικότερα οι νομάδες Ινδιάνοι Blackfoot ήταν γνωστοί για τις σπουδαίες ικανότητές τους στο κυνήγι του τεράστιου βούβαλου πολύ πριν χτιστούν οι πρώτες πυραμίδες στην Αίγυπτο. Ήταν μετά την εισαγωγή το 1730 ενός ζώου που ονομάστηκε "τάρανδος-άλογο" για το μεγάλο μέγεθός του, που οι φυλές Blackfoot έγιναν φημισμένες για τις ικανότητές τους με τα άλογα και συνέχισαν την κυριαρχία τους στα γειτονικά γκρουπ των Ιθαγενών Αμερικάνων καθώς εξωθούνταν δυτικά προς τα βουνά Rocky. Είχαν τη φήμη άγριων πολεμιστών και μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα έλεγχαν μια τεράστια περιοχή που εκτεινόταν από το βόρειο Saskatchewan έως τα πιο νότια νερά του Missouri. Ήταν επίσης γνωστοί σαν η δυνατότερη και η πιο επιθετική στρατιωτική δύναμη στις βορειοδυτικές πεδιάδες, εμποδίζοντας τους λευκούς, τους οποίους θεωρούσαν λαθροθήρες, να σφετεριστούν τη γη τους και τους φυσικούς τους πόρους για ένα τέταρτο του αιώνα ("Blackfoot" /Britannica Online)/. Αλλά το τέλος του 19ου αιώνα βρήκε ένα πληθυσμό αποδεκατισμένο από την σχεδόν πλήρη εξαφάνιση του βούβαλου και από τις επαναλαμβανόμενες επιδημίες ευλογιάς και ιλαράς. Και αν και ακόμα βασίζονταν στη γη, οι εναπομείναντες εξαναγκάσθηκαν να κινηθούν σε καταυλισμούς από την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και τοποθετήθηκαν τυφλά σε ένα τρόπο ζωής που του έλειπε η κοινωνική συνεκτικότητα και κατέληξε στην αποδυνάμωση των θεσμών των ιθαγενών και των πολιτιστικών πρακτικών. Οι ΙνδιάνοιBlackfoot τηςAlberta και τηςMontana χωρίστηκαν σε τρεις στενά συνδεδεμένες φυλές που μιλούσαν Algonkian: τους Piegan, τους Blood και τους Siksika, ή τους καθαυτό Blackfoot. Το όνομα Blackfoot πιστεύεται ότι προήρθε από την αλλαγή χρώματος των μοκασσινιών από τις στάχτες. Ήταν τυπικοί Ινδιάνοι των πεδιάδων στο ότι ήταν νομαδικοί κυνηγοί-συγκεντρωτές που ζούσαν σε σκηνές (tepees) και επιβίωναν κυρίως από τα βουβάλια, οι ξεχωριστές ομάδες μάλιστα περιπλανιόντουσαν πεζοί για να ακολουθούν τα κοπάδια (Martin 1996). ’άλλα ζώα όπως τα ελάφια και τα μικρά θηράματα συνέβαλαν στη διατροφή, όπως και τα λαχανικά που μάζευαν. Τα ψάρια ήταν άφθονα αν και τρώγονταν μόνο σε εποχές μεγάλης ανάγκης, όπως όταν τα βουβάλια ήταν σπάνια. Ένα κανονικού μεγέθους βουβάλι έδινε μεγάλη ποσότητα κρέατος, περίπου 700 κιλά. Όταν ήταν φρέσκο το έψηναν σε σούβλα, ή το έβραζαν μέσα σε προβιά προσθέτοντας καυτές πέτρες από τη φωτιά για να φτιάξουν μια πλούσια σούπα. Το υπόλοιπο κρέας ή κοβόταν σε λεπτές φέτες και ξεραινόταν στον ήλιο για να γίνει παστό, ή γινόταν «pemmican», μια τροφή πλούσια σε πρωτεΐνη που αποτελείτε από ξεραμένο κρέας που το έκαναν σκόνη και το ανακάτευαν με λειωμένο λίπος βούβαλου και μούρα. Και τις δύο τροφές τις έβαζαν σε σάκους από σκοινί και έμεναν φαγώσιμες για χρόνια. Σχεδόν τίποτα από το βουβάλι δεν πετιόταν. Τα κόκαλα μετατρέπονταν σε εργαλεία και τα κέρατα γίνονταν δοχεία, τα νεύρα χρησιμοποιούνταν σα κλωστή και το δασύτριχο τρίχωμα πλεκόταν σε καπίστρια. Οι οπλές γίνονταν κουδουνίστρες ή βράζονταν για να φτιάξουν κόλλα. Τα τομάρια του ζώου προμήθευαν στους Ινδιάνους τα περισσότερα ρούχα τους ενώ ράβοντας τα μεταξύ τους έφτιαχναν τα καλύμματα των σκηνών (Ottawa 1996). Οι γυναίκες ειδικεύονταν στη βυρσοδεψία των δερμάτων, μια μακρόχρονη και κουραστική διαδικασία. Αυτή η διαδικασία θεωρείτο τόσο σπουδαία που κάθε γυναίκα κρινόταν σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα και την ποσότητα των δερμάτων που έφτιαχνε. Ακόμα και η απλή επεξεργασία για το φτιάξιμο των μοκασσινιών ήταν μια εξαντλητική διαδικασία που απαιτούσε και οι δύο μεριές του δέρματος να ξυθούν μέχρι να λειανθούν τελείως, το μαλακό δέρμα χρειαζόταν μια βδομάδα για να παρασκευασθεί. Οι γυναίκες έφτιαχναν και τις σκηνές, και γι αυτό είχαν και την ιδιοκτησία τους. Επιπρόσθετα από την παρασκευή κρεάτων και δέρματος οι γυναίκες έφτιαχναν όπλα, ασπίδες, εργαλεία, τύμπανα και πίπες, αν και οι άντρες ήταν οι πρωταρχικοί κυνηγοί (Ottawa 1996). Οι στρατιωτικοί σύλλογοι είχαν τη σημαντική λειτουργία της αστυνόμευσης και της ρύθμισης της ζωής στην κατασκήνωση καθώς και την οργάνωση της άμυνας. Αυτοί οι στρατιωτικοί σύλλογοι των Blackfoot, γνωστοί σαν «aiinikiks», ή «All-Comrades», είχαν ιδιότητα μέλους μόνο με αγορά και η προώθηση στους διάφορους συλλόγους γινόταν με διαβαθμίσεις ηλικίας. Ένας άντρας μπορούσε να πουλήσει την ιδιότητα μέλους σε ένα νεαρότερο άντρα και μετά να αγοράσει την ιδιότητα μέλους ενός μεγαλύτερου σε ένα άλλο κατάλληλο σύλλογο κάθε τέσσερα χρόνια. Η διαβάθμιση ηλικίας στους συλλόγους των αντρών ήταν μια αρχή για οργάνωση μεταξύ των εθιμοτυπικών γκρουπ, που διαφορετικά θα τους έλειπε η κοινωνική διαστρωμάτωση εξαιτίας της απουσίας του καταμερισμού εργασίας ή άλλης οικονομικής ανισότητας. Κάθε σύλλογος είχε το δικό του ξεχωριστό τραγούδι και χορό. Τα μέλη των συλλόγων Blackfoot φορούσαν καπέλα φτιαγμένα από τα άσπρα χειμωνιάτικα δέρματα των κουναβιών, το γεμάτο με φτερά καπέλο φοριόταν μόνο από λίγους σημαντικούς αρχηγούς των Sioux. ’άσπρα φτερά αετού με αιχμηρές, μαύρες κορυφές ήταν πολυτίμητα και, όταν φοριόνταν στα μαλλιά, συμβόλιζαν πράξεις γενναιότητας. Κάθε φυλή Blackfoot ήταν χωρισμένη σε αρκετές κυνηγετικές ομάδες που οδηγούνταν από ένα ή περισσότερους αρχηγούς και αρκετούς συμβούλους. Η ιδιότητα μέλους της ομάδας ήταν αρκετά ρευστή και η αρχηγία ήταν πολύ ανεπίσημη. Η επιτυχία στον πόλεμο και η τελετουργική εμπειρία ήταν τα προσόντα για την αρχηγία, και όσο ο επικεφαλής έδινε προνόμια στους ανθρώπους του θα έμεναν μαζί του. Αλλά αν η γενναιοδωρία του χαλάρωνε τα μέλη ήταν ελεύθερα να φύγουν. Οι ομάδες ξεχειμώνιαζαν ξεχωριστά σε κοιλάδες με ποτάμια και συγκεντρωνόντουσαν κάθε καλοκαίρι για να παρακολουθήσουν το Sun Dance. Υπήρχε επίσης ένας αρχηγός για καθεμιά από τις τρεις γεωγραφικές φυλές: τους Piegan, τους Blood, και τους Blackfoot. Ο πρωταρχικός του σκοπός ήταν να συγκαλεί συμβούλια για να συζητά θέματα σημαντικά για το γκρουπ.

Cherokee. {cher' -uh-kee}. Το όνομα Cherokee πιθανότατα προέρχεται από την λέξη chiluk-ki, της διαλέκτου Choctaw, που σημαίνει άνθρωποι των σπηλαίων. Οι Cherokee ανήκουν στις λεγόμενες Πέντε Πολιτισμένες Φυλές, ένας όρος που πρωτοεμφανίστηκε το 1876 σε αναφορές του Ινδιάνικου Γραφείου. Οι φυλές αυτές είχαν την δική τους κυβέρνηση, κατά το μοντέλο της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, τα έξοδα της οποίας κάλυπταν από τα δικά τους κοινοτικά έσοδα. Καλλιεργούσαν επίσης την γη κατά τα πρότυπα των λευκών τους γειτόνων. Η περιουσία των Cherokee ήταν η πλούσια και εύφορη γη. Υπό την πολιτική της "Ινδιάνικης Μετατόπισης" του Andrew Jackson και Van Buren, μεραρχίες του Αμερικάνικου στρατού υπό την διοίκηση του Στρατηγού Winfield Scott, οδήγησαν τους Cherokee μακριά από την προγονική τους γη, ώστε να μπορέσουν οι λευκοί να την αξιοποιήσουν. Κατά την μακριά πορεία στην λεγόμενη Ινδιάνικη περιοχή στα δυτικά του Mississippi, το ένα τρίτο του πληθυσμού πέθανε. Αυτή η πορεία θανάτου, έμεινε ανεξίτηλη στην Ινδιάνικη ιστορία ως "Πορεία των Δακρύων" (Trail of Tears). Οι περισσότεροι Cherokee ζούνε σήμερα στην Oklahoma, αν και ένας μικρός αριθμός κατάφερε να παραμείνει στην γη που τους ανήκει. Ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί στους 7.000 ανθρώπους, που απασχολούν τα 56.600 εκτάρια γης στον Καταυλισμό των Cherokee στην Βόρεια Καρολίνα. *{cher’-uh-kee}* Οι Cherokee είναι μια φυλή Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής που πρωτύτερα ζούσαν στην ορεινή περιοχή της δυτικής Carolina, της βορείου Georgia, και του ανατολικού Tennessee. Ένας λαός που μιλούσε Iroquoian, και που στην αρχή ζούσαν κοντά στις Μεγάλες Λίμνες, αλλά μετά την ήττα από τις φυλές των Iroquois και των Delaware μετανάστευσαν προς τα νοτιοανατολικά, και τελικά έγιναν η μεγαλύτερη και πιο δυνατή ομάδα της περιοχής. Ο παραδοσιακός πολιτισμός τους περιλάμβανε την καλλιέργεια του αραβοσίτου, εγκατεστημένα χωριά και καλά αναπτυγμένα τελετουργικά. Οι Cherokee βοήθησαν τους ’Άγγλους κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης και συνέχισαν τις εχθροπραξίες εναντίον των Αμερικανών μέχρι το 1794. Μετά, επηρεασμένοι από τον πολιτισμό των λευκών, υιοθέτησαν τη γεωργία με το αλέτρι, τη διαχείριση των ζώων, και τις βιομηχανίες του βαμβακιού και του μαλλιού, όπως και τη δουλεία. Ένα συλλαβικό αλφάβητο εφευρέθηκε (1820) από το Sequoya, και το 1827 οι Cherokee ίδρυσαν μια συνταγματική φόρμα κυβέρνησης. Μια σειρά απατηλών, συνθηκών που χρειάζονταν γη επιβλήθηκαν στους Cherokee στα 1830. Η συνθήκη της New Echota (1835), σύμφωνα με την οποία μια μικρή φατρία της φυλής πούλησε 7 εκατομμύρια εκτάρια από τη γη των Cherokee, τους υποχρέωσε να κινηθούν προς τα δυτικά μέσα σε 3 χρόνια. Η μεγάλη πλειοψηφία του Έθνους των Cherokee αποκήρυξε αυτό το έγγραφο, αλλά υπό τον Στρατηγό Winfield SCOTT, οι περισσότεροι εναπομείναντες Cherokee διώχτηκαν από τη γη τους και βάδισαν βίαια προς το Arkansas και την Ινδιάνικη Επικράτεια (σημερινή Oklahoma) το 1838-39. Περίπου 4.000 από τους περισσότερους από τους 15.000 Cherokee που είχαν αναμειχθεί πέθαναν από ασθένεια. Στην Ινδιάνικη Επικράτεια, ενώθηκαν με τους Chickasaw, τους Choctaw, τους Creek, και τους Seminole για να σχηματίσουν τις λεγόμενες Πέντε Πολιτισμένες Φυλές. Τα εδάφη της φυλής χάθηκαν στα 1860, αφότου οι Πέντε Φυλές παρατάχθηκαν με τους Νότιους κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, και ξανά στις αρχές της δεκαετίας του 1880, όταν η φυλετική ιδιοκτησία των εδαφών καταλύθηκε. Όταν η Ινδιάνικη Επικράτεια έγινε η πολιτεία της Oklahoma το 1907, όλα τα εδάφη των φυλών προσφέρθηκαν για την εγκατάσταση των λευκών. Το 1990 οι Η.Π. απέγραψαν όσους αναγνώρισαν τους εαυτούς τους ως Cherokee και το σύνολο ήταν 308.132. Οι Cherokee που ήταν στον καταυλισμό της Oklahoma ή κοντά σε αυτόν μετρήθηκαν 95.435 (εκτίμηση του 1991). Οι Cherokee που απέφευγαν τη μετακόμιση του 1838 απέδρασαν στα Βουνά Great Smoky και επαναεγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Carolina, σχηματίζοντας μια φυλετική εταιρία το 1889. Οι Cherokee στον καταυλισμό της Βόρειας Carolina ή κοντά σε αυτόν μετρήθηκαν 10.114 (εκτίμηση 1991).

Cheyenne  Το όνομα Cheyenne προέρχεται από την Γαλλική λέξη chien, «σκύλος,» εξαιτίας της συνήθειας που είχαν να τρώνε σκύλους. Οι Cheyenne αυτοαποκαλούνταν Tis-Tsis-Tas, το οποίο σημαίνει «οι  άνθρωποι.» Πρόκειται για μία φυλή από την πεδιάδα Algonquian Plains, που ήρθαν στα λιβάδια περνώντας από τις Μεγάλες Λίμνες πριν περίπου διακόσια με τριακόσια χρόνια. Κατοικούσαν στην περιοχή των μεγάλων πεδιάδων δυτικά του Μississippi και ανατολικά των βουνών Rocky. Όμως, οι Cheyenne δεν έμεναν πάντα στις μεγάλες πεδιάδες. Αρχικά, οι Cheyenne κατοικούσαν στη δασόφυτη περιοχή στη κοιλάδα του Mississippi, εκεί που βρίσκεται σήμερα η νοτιοανατολικά Minnesota. Οι δασόβιοι Sioux, οι Assisiboine και οι Cree τους ανάγκασαν να μετακινηθούν δυτικά. Ζούσαν σε tepees και ήταν κυνηγοί βουβαλιών, άριστοι καβαλάρηδες και γενναίοι πολεμιστές. Είχαν στενές σχέσεις με τις δυτικές φυλές των Lakota και πολέμησαν μαζί τους στο Little Bighorn ενάντια στον Custer. Οι Cheyenne μετακινήθηκαν στις περιοχές με τα λιβάδια και άρχισαν να φτιάχνουν αγροκτήματα όπως οι γείτονές τους, οι Mandan και οι Hidatsa που ήταν φυλές που μιλούσαν Sioux. Εδώ οι Cheyenne είχαν μόνιμα χωριά που αποτελούντων από σπιτάκια φτιαγμένα με χώμα. Είχαν μια ασφαλή διαβίωση με τις σοδειές τους και το κοινοτικό κυνήγι. Όμως, ο πόλεμος και η ασθένεια οδήγησαν τους Cheyenne να αφήσουν την καθιστική ζωή για μια νομαδική ζωή που έγινε υποφερτή με την εισαγωγή των αλόγων. Τα πολυάνθρωπα, άσχημα αεριζόμενα σπιτάκια από χώμα "ήταν παγίδες θανάτου για ένα πληθυσμό που δεν είχε καμία φυσική ανοσία στην ευλογιά και στην ιλαρά" (Hoebel, 1978, p. 9) Αφού πέρασαν τον ποταμό Missouri, οι Cheyenne αντιμετώπισαν τους Sutai, μια φυλή που μιλούσε μια μορφή Algonkin, όπως και οι Cheyenne. Οι γλώσσες, αφού και οι δύο ήταν Algonkin, ήταν κατανοητές. Οι Sutai έγιναν σαν μια ομάδα μαζί με τους Cheyenne. Στην περιοχή των πεδιάδων, και μαζί με τους Sutai, οι Cheyenne έγιναν ένας συγκεντρωμένος πληθυσμός κυνηγιού. Μία ομάδα, υπό την διοίκηση του Dull Knife και του Little Wolf, έκανε μία ηρωική πορεία επιστροφής στα εδάφη τους και τελικά εγκαταστάθηκαν στον καταυλισμό Lame Deer στην Μοντάνα. Ένα άλλο μέρος της φυλής, οι Νότιοι Cheyenne, παρέμεινε στην Oklahoma. Οι Cheyenne ζούσαν σε μια πεδιάδα δίπλα σε ένα κοπάδι βουβάλων. Στο ίδιο μέρος ζούσε κι ένα όμορφο πουλί και κάθε φορά που οι πολεμιστές πήγαιναν για κυνήγι, το πουλί πέταγε ψηλά και προειδοποιούσε τους βούβαλους πως έρχονταν οι Ινδιάνοι να τους σκοτώσουν έτσι ώστε οι βούβαλοι να μπορούν να φεύγουν. Μέρα με την μέρα η φυλή υπέφερε από την πείνα μέχρις ότου ένας πολεμιστής αποφάσισε να κάνει κάτι γιό αυτή την κατάσταση: έτσι ένα βράδυ πήγε στο λιβάδι και έσκαψε έναν λάκκο. Μπήκε μέσα στον λάκκο και τον κάλυψε από πάνω με κομμάτια κρέας και χόρτο και έπειτα έβαλε ένα δόλωμα πάνω στην παγίδα. Την επόμενη μέρα το πουλί είδε το δόλωμα και προσγειώθηκε πάνω στην παγίδα. Ο πολεμιστής άρπαξε το πουλί και έδεσε ένα κομμάτι σχοινί στο πόδι του. Μετά απείλησε το πουλί με τιμωρία, όμως το πουλί παρακάλεσε και ικέτεψε και είπε πως δεν θα προειδοποιούσε ξανά τα βουβάλια και έτσι ο πολεμιστής το ελευθέρωσε. Το όμορφο πουλί πέταξε στον ουρανό και μετά γελώντας κοροϊδευτικά στον πολεμιστή του είπε: «Σε γέλασα, σε γέλασα. Θα προειδοποιήσω πάλι τα βουβάλια». Τότε ο πολεμιστής τραβώντας το σκοινί έριξε στην γη το πουλί από τον ουρανό που πέταγε και του είπε πώς αυτή την φορά θα το τιμωρούσε. Ο πολεμιστής έφτιαξε φωτιά και γύρναγε το πουλί πάνω από τον καπνό συνέχεια και έτσι έχουμε το ΚΟΡΑΚΙ. /"Ένα έθνος κατακτάτε μόνο όταν/ /οι καρδιές των γυναικών του λιγοψυχήσουν./ /Τότε το έθνος σβήνει/ /όσο γενναίοι κι αν είναι οι πολεμιστές του/ /κι όσο ισχυρά κι αν είναι τα όπλα τους"/ */Παροιμία των Cheyenne.

Choctaw  Το Ινδιάνικο έθνος των Choctaw βρίσκει τους προγόνους του στο Mississippi και σε μερικά τμήματα της Alabama. Κατά τους μύθους οι Choctaw προέρχονται από το "Ninah Waya", ένα ιερό λόφο κοντά στο Nozapter, του Mississippi. Το όνομα "Ninah Waya" σημαίνει "Παραγωγικό Βουνό" και συχνά αναφέρεται σαν "Η Μητέρα Βουνό". Πολιτισμικά, οι Choctaws πάντα τιμούσαν τις γυναίκες τους σαν την κεφαλή του κάθε οικογενειακού νοικοκυριού. Τις θεωρούσαν, και ακόμα και σήμερα τις θεωρούν, σαν τα άτομα που φροντίζουν τα παιδιά, τους γηραιότερους, και το σπίτι. Το 1830, η Συνθήκη του Dancing Rabbit Creek βίαια επανατοποθέτησε όλο το έθνος των Choctaw από την πατρίδα τους στο Mississippi δυτικά στη σημερινή νοτιοανατολική Oklahoma. Πάνω από είκοσι χιλιάδες Choctaw μετακινήθηκαν σε αυτό το μεγάλο ταξίδι. Εφτά χιλιάδες επέζησαν από αυτή τη μετακίνηση που πλέον ονομάζεται «Το Μονοπάτι των Δακρύων». Ο πληθυσμός των Choctaw έχει αυξηθεί από τις αρχικές εφτά χιλιάδες που επέζησαν σε περισσότερο από εβδομήντα χιλιάδες. Οι Choctaw ξεπέρασαν τεράστια εμπόδια στον αγώνα τους για αυτοεξάρτηση σε ένα κόσμο που αλλάζει και συχνά γίνεται εχθρικός.

Crow  Οι Crow ήταν μία τυπική φυλή των πεδιάδων που αποτελούταν από κυνηγούς βουβαλιών και εκτροφείς αλόγων. Διαχωρίστηκαν από την φυλή των Hidatsa κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Για μερικούς, η αιτία ήταν μία διαφωνία για λίγο κρέας βουβάλου. Για κάποιους άλλους, ήταν η διαμάχη ανάμεσα σε δύο αρχηγούς. Οι Crow αργότερα διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες: τους River Crows και τους Mountain Crows. Αρχικά ήταν μία φιλήσυχη φυλή αγροτών που καλλιεργούσε καλαμπόκι, έμενε σε tepees ενώ οι γυναίκες ασκούνταν στον πηλό. Όταν οι Crow συναντήθηκαν για πρώτη φορά με τους λευκούς, είχαν ήδη μετατραπεί σε μία νομαδική φυλή ανθρώπων που ζούσαν από το κυνήγι. Πιθανότατα η αλλαγή αυτή στην ζωή τους προήρθε από την απόκτηση των αλόγων και των όπλων, στοιχεία που έκαναν την νομαδική ζωή να φαντάζει ωραία και εύκολη. Όπως όλοι οι Ινδιάνοι των πεδιάδων ζούσαν και αυτοί σε tepees. Οι αναφορές λένε πως οι δικές τους ήταν οι μεγαλύτερες από όλων των φυλών. Ήταν άγριοι πολεμιστές και περίτεχνοι κλέφτες αλόγων. Οι Crows γενικά ήταν φιλικοί με τους λευκούς. Σήμερα, οι Crows ζούνε στον καταυλισμό τους στην Μοντάνα, αρκετά κοντά στο πεδίο μάχης Custer Battlefield.

Delaware (Lenape)  Το όνομα DELAWARE δόθηκε στους ιθαγενείς που κατοικούσαν στην κοιλάδα του ποταμού Delaware κατά τη διάρκεια της Αγγλικής αποικιοκρατίας του Κυβερνήτη Lord de la Warr. Στη δική τους γλώσσα είναι LENAPE (len-ah'-pay) που σημαίνει «Ο Λαός» και ανήκουν στην Algonquian γλωσσική ομάδα. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους Ινδιάνους που ήρθαν σε επαφή με τους Ευρωπαίους (Ολλανδούς, Άγγλους, και Σουηδούς) το 1600. Θεωρούνταν μια φυλή "Παππούς" (Οι Delaware ονομάζονται «Παππούδες» από τις άλλες φυλές Algonquin γιατί πιστεύεται ότι είναι το παλιότερο και αυθεντικό έθνος Algonquin nation.) της οποίας η δύναμη, θέση, και πνευματική παρουσία έπαιζε το ρόλο μεσάζοντα και έλυνε διαμάχες μεταξύ ανταγωνιστικών φυλών. Γνωστοί ήταν επίσης και για την αγριότητά τους και την επιμονή τους σαν πολεμιστές, όμως είναι καταγραμμένοι, σαν άνθρωποι που επέλεξαν το μονοπάτι του συμβιβασμού με τους Ευρωπαίους, συνθηκολογώντας με τον William Penn για την ανατολική Pennsylvania και υπογράφοντας την πρώτη Ινδιάνικη συνθήκη με τις Η.Π. (17 Σεπτεμβρίου, 1778). Ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη οι Lenape συνέχισαν να δίνουν τα εδάφη τους και να μετακινούνται δυτικά (Delaware, New Jersey, Pennsylvania, Ohio, και Indiana). Ένα μικρό τμήμα των Delaware το έσκασε στον Canada κατά τη διάρκεια μιας περιόδου ακραίου κατατρεγμού (1790) και σήμερα κατοικούν σε δύο μικρές περιοχές στην επαρχία του Ontario (Moraviantown και Munsee). Μέχρι το 1820 πέρασαν από τον ποταμό Mississippi στο Missouri και, κατά τη διάρκεια των επόμενων 40 χρόνων, έκαναν 13 συνθήκες που καθίδρυσαν ένα καταυλισμό στο Kansas και τελικά μια τελευταία μετακίνηση στην Ινδιάνικη Επικράτεια το 1866. Η συμφωνία που έκαναν το 1867 με τους Cherokees τους επέτρεψε να αγοράσουν μια περιοχή να κατοικήσουν σαν Delaware μέσα στο Έθνος των Cherokee. Από τότε έμειναν στη σημερινή Washington και στις κομητείες Nowata της Oklahoma και έχουν διατηρήσει με συνέχεια την πολιτιστική και κυβερνητική τους ταυτότητα. Οι Delaware σήμερα φτάνουν τους 10.000 και βρίσκονται στην Bartlesville όπου η κυβέρνηση της φυλής χειρίζεται προγράμματα υπηρεσιών. Μια μικρή αυτοδύναμη ομάδα Delaware (οι Absentees) βρίσκονται στο Anadarko, της Oklahoma σε εδάφη που διαχειρίζονται από κοινού με τους Wichitas και τους Caddos. Έχει γίνει μια πρόσφατη αναβίωση στα πολιτισμικά προγράμματα (γλώσσα, τραγούδι, και κοινωνικός χορός) που έχει ευχαριστήσει τους λίγους εναπομείναντες καθαρόαιμους lders που φοβούνταν πολιτισμική εξάλειψη. Οι Delaware διώχτηκαν από την πατρίδα τους από Ευρωπαίους αποίκους. Ταξίδεψαν δυτικά περίπου στα 1700 για να ξεφύγουν από τους Ευρωπαίους αποίκους. Οι Iroquois κατέκτησαν τους Delaware και τους έλεγαν "γυναίκες." Αυτό σήμαινε ότι οι Delaware δεν είχαν το δικαίωμα να πουλούν γη ή να κάνουν πόλεμο - σύμφωνα με τους Iroquois. Κάποιοι Delaware πήγαν να ζήσουν στο ανατολικό Ohio κατά μήκος του ποταμού Muskingum και κάποιοι έζησαν στο βορειοδυτικό Ohio κατά μήκος του ποταμού Auglaize. Οι Delaware του Ohio έγιναν δυνατοί και δε φοβόντουσαν πλέον τους Iroquois. Οι πολιτικές συμμαχίες άλλαξαν με τον καιρό. Οι Delaware ήταν σύμμαχοι των Γάλλων μέχρι που οι Βρετανοί έμποροι μετακόμισαν στο Ohio γύρω στο 1740. Οι Γάλλοι ώθησαν τους Βρετανούς έξω από το Ohio και οι Delawares αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με τους Γάλλους ξανά μέχρι τη νίκη των Βρετανών στον πόλεμο μεταξύ Γάλλων και Ινδιάνων. Όμως καθώς οι εμπορικές θέσεις των Γάλλων έγιναν Βρετανικά οχυρά οι Ινδιάνοι του Ohio συσπειρώθηκαν για να πολεμήσουν τους Βρετανούς. Κατά τη διάρκεια της Αμερικάνικης Επανάστασης οι Delaware ήταν σύμμαχοι των Αμερικάνων. Οι Αμερικάνοι έφτιαξαν το Οχυρό Laurens στην κοιλάδα Tuscarawas για να προστατέψουν τα χωριά των Delaware. Όμως, πριν ακόμα τελειώσει ο πόλεμος, κάποιοι άνθρωποι των συνόρων μισούσαν τους Delaware τόσο δυνατά όσο και οποιουσδήποτε άλλους Ινδιάνους. Το 1782, μια ομάδα Αμερικάνικης Πολιτοφυλακής σκότωσαν ενενήντα έξι γέρους άντρες, γυναίκες, και παιδιά στη Χριστιανική Ιεραποστολή Moravian του Gnadenhutten. Αυτό το γεγονός έγινε γνωστό ως Η Σφαγή του Gnadenhutten. Η κτηνωδία της σφαγής έστρεψε πολλούς Delaware εναντίον των Αμερικάνων. Φαινόταν ότι δεν είχε σημασία ποιος θα κέρδιζε στους πολέμους των λευκών, αφού οι Ινδιάνοι θα έχαναν έτσι και αλλιώς . Ο Στρατηγός Anthony Wayne νίκησε τους Delaware και άλλους Ινδιάνους του Ohio στη μάχη του Fallen Timbers το 1794. Παρέδωσαν τα περισσότερα από τα εδάφη τους στο Ohio με την υπογραφή της Συνθήκης του Greenville. Το 1829 οι Η.Π. ανάγκασαν τους Delaware να παραδώσουν τον τελευταίο καταυλισμό τους στο Ohio. Στάλθηκαν να ζήσουν σε ένα καταυλισμό στο Kansas. Διάσημος Ινδιάνος Delaware: White Eyes.

Kiowa  Οι Kiowa είναι Ινδιάνοι των πεδιάδων που μιλούν μια γλώσσα Kiowa-Tanoan. Η παράδοση των Kiowa μιλά για μια μετανάστευση των Kiowa APACHE προς τις πεδιάδες από τις πηγές του ποταμού Missouri κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα. Εκείνη την περίοδο οργανώθηκαν σε 10 ανεξάρτητες ομάδες και ήταν περίπου 3.000. Οι ARAPAHO, οι CHEYENNE, και οι Dakota (SIOUX) τους ώθησαν έξω από την περιοχή Black Hills και με κατεύθυνση νοτιοδυτική προς την ιστορική ακτίνα των πηγών των ποταμών Αrkansas, Cimarron, Canadian, και Red rivers. Εκεί συνάντησαν και στην αρχή πολέμησαν τους COMANCHE, αλλά, από το 1790, οι Kiowa και οι Comanche μοιράζονταν περιοχές και μαζί έκαναν επιδρομές σε καταλύματα στο Texas και στο New Mexico. Οι επιδρομές τους παρείχαν άλογα και μουλάρια για εμπόριο με τις φυλές των βόρειων πεδιάδων. Αν και οι Kiowa δέχτηκαν μια περιορισμένη ακτίνα μεταξύ των ποταμών Washita και Red κατά τη συνθήκη του Medicine Lodge το 1867, η φυλετική αντίσταση συνεχίστηκε. Από το 1875, πάντως, οι Kiowa προσαρμόστηκαν στη ζωή του καταυλισμού στην Oklahoma.

Navajo  Οι Navajo είναι φυλή των Athapascan που κατέβηκαν γύρω στα 1300 από τον Βορειοδυτικό Καναδά στις Νοτιοδυτικές περιοχές της Αμερικής. Αυτοαποκαλούνταν Dineh, οι ’άνθρωποι, όπως άλλωστε και τα γλωσσικά τους ξαδέλφια στον Καναδά και την Αλάσκα, από τους οποίους τώρα απέχουν γύρω στα 1500 μίλια. ’άγριοι, επιθετικοί νομάδες ντυμένοι με δέρματα ζώων, ήταν η τρομοκρατία για τις φιλήσυχες αγροτικές φυλές των Νοτιοδυτικών περιοχών. Οι Pueblos τους ονόμαζαν apachu, που σήμαινε "ξένοι-εχθροί". Αυτός ο όρος οδήγησε στην μίξη των Ισπανικών και Tewa λέξεων "Apaches de Nabahu," το οποίο τελικά έγινε "Navajo." Οι Navajos υιοθέτησαν πολλές πολιτιστικές συνήθειες από τους γειτονικούς τους Pueblo, όπως τους χορούς με μάσκες "yebichai," την καλαθοποιία και την αγγειοπλαστική. Σύντομα έγιναν άριστοι αργυροχόοι, μαθαίνοντας την τέχνη από τους Ισπανούς, όπως είχαν ήδη μάθει την τέχνη της υφαντουργίας από τους Pueblos. Κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, άρχισαν να φτιάχνουν κοσμήματα και να υφαίνουν χαλιά. Τα απλά καλύμματα των αρχηγών τους εξελίχθηκαν στα διάσημα πλέον χαλιά Navajo. Με έναν πληθυσμό μεγαλύτερο από 130.000, οι Navajo είναι σήμερα η μεγαλύτερη φυλή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο καταυλισμός τους εκτείνεται για 200 μίλια στο Νέο Μεξικό και την Αριζόνα, από την περιοχή Gallup μέχρι το Grand Canyon, περιλαμβάνοντας φυσικά θαύματα όπως το Monument Valley και το Canyon de Chelly, καθώς και μεγάλα αποθέματα σε κάρβουνο και πετρέλαιο. Αναλογικά, οι Navajo είναι ένα πλούσιο έθνος. Είναι αγρότες και εκτρέφουν μεγάλα κοπάδια από πρόβατα και αγελάδες. Οι γυναίκες εξακολουθούν να φορούν τα παραδοσιακά τους κοστούμια--μπλούζες από βελούδο και μακριές, πολύχρωμες φούστες, με ασημένια κολιέ γύρω από τον λαιμό τους. Τα παραδοσιακά τους σπίτια είναι τα hogan, μία χαμηλή τριγωνική κατασκευή από ξύλα καλυμμένα με δέρματα και μία τρύπα για τον καπνό στην κορυφή.

Nez Perces  Οι Nez Perces (Γαλλική λέξη που σημαίνει «τρυπημένες μύτες») πήραν την ονομασία τους από την συνήθειά τους να φορούν ένα δόντι στην μύτη τους. Ανήκουν στην ημί-νομαδική φυλή των Plateau, που γυρνούσαν τις ξηρές, έρημες περιοχές του Idaho, στα ανατολικά του Όρεγκον και της Ουάσιγκτον. Ήταν γνωστοί για το εμπόριό τους, την γενναιότητά τους και την μεγαλοψυχία τους, την μοναδική τους ικανότητα στην εκτροφή των γνωστών αλόγων Appaloosa, και τα φίνα καλάθια που κατασκεύαζαν οι γυναίκες της φυλής. Ήταν μονίμως φιλικοί με τους λευκούς. Μία μεγάλη φυλή της γλωσσικής οικογένειας των Shahaptian, ζούσαν σε μεγάλα κοινοτικά σπίτια που φιλοξενούσαν πολλές οικογένειες. Όταν αναγκάστηκαν να αφήσουν τα αγαπημένα τους μέρη της Πεδιάδας Wallowa, πολέμησαν σκληρά και περίτεχνα στον Πόλεμο των Nez Perce το 1877, με αρχηγό τον Chief Joseph, που κέρδισε τον θαυμασμό των εχθρών του με το κουράγιο του κατά την διάρκεια των συμπλοκών. Σήμερα, περίπου 1500 μέλη της φυλής ζουν στα 88.000 εκτάρια γης του Καταυλισμού των Nez Perce με κέντρο το Lapwai, στο Idaho.

Ojibwe (Chippewa)  Οι Ojibwe, ή όπως τους είχαν ονομάσει οι λευκοί, οι Chippewa, είναι μία φυλή των Algonquianζούσαν κυρίως στο Michigan, στοWisconsin, στηMinnesota, στηNorth Dakota, και στοOntario. Μιλούν μια μορφή της γλώσσας Algonquian και ήταν στενά συνδεδεμένοι με τους Ινδιάνους Ottawa και Potawatomi. Σήμερα ζουν σε διάφορους καταυλισμούς, κυρίως στην Μινεσότα. Μετακινήθηκαν από την Ανατολική περιοχή στα τέλη του 16ου ή στις αρχές του 17ου αιώνα. Συνήθως συνεργάζονταν με τους Γάλλους, με τους οποίους αντάλλαζαν καπέλα και δέρματα ζώων για όπλα, τα οποία χρησιμοποιούσαν αργότερα για να οδηγήσουν τους Lakota στα Δυτικά και οι Γάλλοι έμποροι συχνά παντρεύονταν γυναίκες Chippewa. Οι Ojibwe πήραν μέρος στην επανάσταση των Pontiac, και μέχρι το 1851, οι λευκοί κατακτητές τους είχαν οδηγήσει πέρα από τον ποταμό Mississippi.Οι πολεμιστές Chippewa πολέμησαν με τους Γάλλους εναντίον των Βρετανών στον πόλεμο Γάλλων και Ινδιάνων. Αλλά οι πολιτικές συμμαχίες άλλαξαν με τον καιρό. Κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης οι Chippewa τάχθηκαν με τους Βρετανούς εναντίον των Αμερικάνων. Το πιο πολύτιμο φαγητό τους είναι το άγριο ρύζι. Ο πολιτισμικός τους ήρωας είναι ο Manabozho, ο Μεγάλος Λαγός, τις πράξεις του οποίου απεικονίζουν σε πολλές ζωγραφικές παραστάσεις. Ο Στρατηγός Anthony Wayne νίκησε τους Chippewa που πολέμησαν στο πλευρό των Ινδιάνων του Ohio στη μάχη του Fallen Timbers. Εγκατέλειψαν τη διεκδίκησή τους σε εδάφη στο με την υπογραφή της Συνθήκης του Greenville (1794), της Συνθήκης του Fort Harmar (1789), της Συνθήκης του Fort Industry (1805), και της Συνθήκης του Maumee Rapids (1817).

Pawnee  Οι Pawnee, μέλη της μεγάλης οικογένειας των Caddoan, ήταν μία ένωση φυλών που ζούσαν στον ποταμό Platte στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται Νεμπράσκα. Ήταν ημί-νομαδική φυλή, ζούσαν σε σπίτια από χώμα, καλλιεργούσαν καλαμπόκι και κυνηγούσαν βουβάλια και άλλα ζώα. Το φυλετικό τους όνομα προήρθε από την λέξη Pariki, που σημαίνει "κέρατα," πιθανότατα επειδή συνήθιζαν να φτιάχνουν τα μαλλιά τους σε έναν κότσο σαν κέρατο, τον οποίο σταθεροποιούσαν με λίπος. Το όνομα που έδιναν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους ήταν οι ’άνθρωποι των Ανθρώπων. Θεός τους ήταν ο Tirawa Atius, ο Δημιουργός, που «πέταξε από τον ουρανό στους ανθρώπους οτιδήποτε τους ήταν απαραίτητο». Ήταν οργανωμένοι σε μυστικές κοινωνίες που σχετίζονταν με υπερφυσικά ζωώδη πνεύματα. Οι Pawnees, που αρχικά έφταναν τα 25.000 άτομα, έχασαν τον μισό πληθυσμό τους από επιδημία χολέρας ανάμεσα στο 1840 και το 1850, που οφειλόταν στην επαφή τους με τους κατακτητές στο Platte River Trail. Μέχρι το τέλος του αιώνα ο αριθμός τους είχε μειωθεί σε μερικές εκατοντάδες. Αν και πολλοί Pawnees είχαν υπηρετήσει την Αμερικάνικη Κυβέρνηση στον Πόλεμο των Ινδιάνων, μοιράστηκαν την μοίρα των πολλών άλλων φυλών και αναγκάστηκαν να μετακινηθούν το 1876 στην Οκλαχόμα, όπου εγκαταστάθηκαν μαζί με τους Ponca και τους Oto.

Sahwnee   Οι πολιτικές συμμαχίες ήταν πολύπλοκες και άλλαξαν με τον καιρό. Οι Shawnees ήταν σύμμαχοι με τους Γάλλους μέχρι που οι Βρετανοί έμποροι ήρθαν στο Ohio περίπου το 1740. Οι Γάλλοι έδιωξαν τους Βρετανούς από το Ohio και οι Shawnee αναγκάστηκαν να ξαναγίνουν σύμμαχοι των Γάλλων μέχρι τη νίκη των Βρετανών στον πόλεμο των Γάλλων και των Ινδιάνων. Καθώς τα Γαλλικά εμπορικά πόστα γίνονταν Βρετανικά οχυρά οι Ινδιάνοι του Ohio ενώθηκαν μεταξύ τους για να πολεμήσουν τους Βρετανούς. Κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης, οι Shawnee πολέμησαν στο πλευρό των Βρετανών ενάντια στους Αμερικάνους. Αφού ο πόλεμος τελείωσε συνέχισαν να πολεμούν τους Αμερικάνους. Οι Shawnees ήταν άγριοι πολεμιστές. Ήταν ανάμεσα στους Ινδιάνους που φοβόντουσαν και σεβόντουσαν περισσότερο στο Ohio. Ο Tecumseh ήταν ο σπουδαιότερός τους αρχηγός. Ο Στρατηγός Anthony Wayne νίκησε τους Shawnee και άλλους Ινδιάνους του Ohio στη Μάχη του Fallen Timbers το 1794. Οι Shawnee παρέδωσαν τα περισσότερα από τα εδάφη τους στο Ohio με την υπογραφή της Συνθήκης του Greenville. Πολλοί από τους Shawnee πήγαν στην Indiana και συνέχισαν να πολεμούν για τη γη και την ελευθερία τους. Ο Στρατηγός William Henry Harrison νίκησε τους Shawnee και τους συμμάχους τους στη Μάχη τουTippecanoe του 1811. Οι Shawnee ήταν χωρισμένοι σε διαφορετικές φατρίες. Ο κύριος αρχηγός των Shawnee μπορούσε να προέρχεται μόνο από μία. Το όνομα αυτής της φατρίας ήταν «Chillicothe». Όταν ένα χωριό ονομαζόταν Chillicothe σήμαινε ότι ήταν το σπίτι του κύριου αρχηγού -- η "πρωτεύουσα" των Shawnees. Chillicothe ον

Seminole Χιλιάδες χρόνια πριν τον ερχομό των Ευρωπαίων στην νοτιοανατολική Βόρειο Αμερική, ίσως 400.000 σχεδόν από τους προγόνους των Seminoles έχτιζαν πόλεις και χωριά και περίπλοκους πολιτισμούς κατά μήκος της αχανούς περιοχής. Μετά το 1510, όταν οι Spaniards άρχισαν να εξερευνούν και να εγκαθίστανται στην περιοχή τους, η αρώστεια σκότωσε πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ποτέ δεν "καταστράφηκαν" ή "ηττήθηκαν" όπως τόσα πολλά από τα βιβλία ιστορίας των λευκών ισχυρίζονται. Οι επιζώντες συγχωνεύτηκαν κατά μήκος της χερσονήσου και συνέχισαν τις ζωές τους. Όταν οι πρώτοι Αγγλόφωνοι ήρθαν στην νοτιοανατολική περιοχή, τη σημερινή Florida, το 1763, βρήκαν πολλούς από αυτούς τους επιζώντες - από φυλές όπως οι Εuchee, οι Yamasee, οι Timugua, οι Tequesta, οι Abalachi, οι Coηa, και εκατοντάδες άλλους, που ζούσαν σαν "ελεύθεροι άνθρωποι" κατά μήκος της κορυφής της χερσονήσου της Florida, στη σαβάνα της Alachua (η περιοχή που τώρα είναι γνωστή σαν Κομητεία της Alachua). Στο Maskσkξ, ο πυρήνας της γλώσσας, /istξ siminolξ/ σήμαινε ότι ήταν "ελεύθεροι άνθρωποι" επειδή δεν ήταν ποτέ υπό την κυριαρχία των Spaniards ή των ’Άγγλων παρείσακτων. Στη διάλεκτο Hitchνti των Maskσkξ, γνωστών σήμερα σαν Mikisϊkξ, η ίδια φράση ήταν /yat'siminoli/. Οι Αγγλόφωνοι αγνοούσαν τους ξεχωριστούς φυλετικούς δεσμούς τους και τους καλούσαν όλους Seminolies, ή Seminoles. Βορειότερα, στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή σα Georgia, οι ’Άγγλοι έμποροι, που είχαν αρχίσει να εγκαθίστανται το 1690, βρήκαν πολλές άλλες φυλές Maskσkξ να ζουν κατά μήκους των ρυακιών, ειδικά τις φυλές των Oconξ και των Οgichξ, και, για μια ακόμη φορά αγνοώντας τις πραγματικότητες της ζωής των Ιθαγενών, άρχισαν να αναφέρονται σε αυτούς και, σύντομα, σε όλους τους Maskokξ των νοτιοανατολικών με το όνομα "Creeks." Με το τέλος του Αμερικανικού Επαναστατικού Πολέμου και τη δημιουργία των Η.Π. το 1784, οι λευκοί άποικοι μετακινήθηκαν σταθερά νότια προς τις Ισπανικές και τις πρώην Αγγλικές αποικίες. Γινόταν ολοένα και πιο φανερό ότι μια συμπλοκή μεταξύ των λευκών μεταναστών και των Ιθαγενών κατοίκων της περιοχής θα γινόταν αργά ή γρήγορα. Οι νέες Η.Π. άρχισαν μια συντονισμένη πολιτική του να παίρνουν ή να αγοράζουν γη από τις φυλές των Ιθαγενών στις πολιτείες στα βορειοανατολικά και στα παράλια του Ατλαντικού. Μέχρι τα 1813, μερικές από τις φυλές Maskσkξ στην Αlabama εξεγέρθηκαν εναντίον των λευκών αποίκων και εναντίον όλων εκείνων των φυλών που υποστήριζαν την εγκατάσταση των λευκών. Αυτή η σύγκρουση, γνωστή σαν ο Πόλεμος των Creek του 1813-14, ήταν καταστροφική στους πολιτισμικούς συγγενείς των Seminoles. Ο Στρατηγός, και αργότερα Πρόεδρος, Andrew Jackson, έφερε στρατεύματα των Η.Π. για να συντρίψουν την εξέγερση και ανάγκασαν τους Creek να υπογράψουν μια συνθήκη σύμφωνα με την οποία πήραν πάνω από 2.000.000 εκτάρια γης από τους εχθρούς τους και από τους συμμάχους τους. Πολλές χιλιάδες Maskσkξ, πολεμιστές με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, έχασαν τα σπίτια τους και μετανάστευσαν νότια στην Ισπανική Florida όπου αυτοί και οι Seminoles αύξησαν την αντίστασή τους στην αυξανόμενη εγκατάσταση των λευκών. Κατά τη διάρκεια των επόμενων λίγων χρόνων, ο Jackson παράνομα μπήκε στην Ισπανική Florida για να κάψει χωριά των Ιθαγενών και να σκοτώσει τους αρχηγούς της αντίστασης. Μετά την πρώτη σειρά από διαμάχες, γνωστές σαν ο 1ος πόλεμος Seminole (1814-18), πολλές οικογένειες Ιθαγενών κινήθηκαν βαθύτερα στη χερσόνησο. Μέχρι τα 1820, το χρόνο πριν γίνει η Ισπανική Florida επικράτεια των Η.Π., υπήρχαν τουλάχιστον 5.000 Seminoles, "Creeks," και Mikisϊkξ που ζούσαν στη Florida. Αλλά μια σειρά συνθηκών που έγιναν στα 1820 και στην αρχή των 1830 απέτυχαν να προστατεύσουν τα δικαιώματα των Ιθαγενών της Florida και, μέχρι το τέλος του 1835, ο πόλεμος ξέσπασε ξανά. Αυτός, ο 2ος πόλεμος Seminole (1835-42), θα ήταν ο μεγαλύτερος, θα κόστιζε περισσότερο από όλους, και ο τελευταίος που οι Η.Π. θα έκαναν για την Ινδιάνικη Μετακίνηση ανατολικά του ποταμού Mississippi. Θα ήταν ο πρώτος "ανταρτοπόλεμος" για τα στρατεύματα των Η.Π.. Ο επόμενος πόλεμος ίδιου στυλ με τόσο δύσκολες συνθήκες θα δινόταν από τις Η.Π. περισσότερο από έναν αιώνα μετά όταν οι Η.Π. θα έμπαιναν σε μια μικροσκοπική χώρα στην Νοτιοανατολική Ασία που ονομαζόταν Vietnam. Οι Ιθαγενείς βοηθήθηκαν στην αντίστασή τους από φυγάδες σκλάβους, που έλαβαν προστασία από τους συμμάχους τους Seminole (και, σε μερικές περιπτώσεις, ιδιοκτήτες) σε ανταπόδοση μιας μερίδας αγροτικών προϊόντων πρώτης ανάγκης που εκείνοι καλλιεργούσαν. Αυτοί οι επονομαζόμενοι "Μαύροι Seminole" ήταν άγριοι πολεμιστές που ήταν επίσης αποφασισμένοι να διατηρήσουν την ελευθερία τους. Αφού οι Η.Π. αποσύρθηκαν από τη μάχη, το 1842, μια ανήσυχη ειρήνη κράτησε για δεκατέσσερα χρόνια. Μετά, το 1856, ο Billy Bowlegs και αυτοί που τον ακολουθούσαν προκλήθηκαν άμεσα από στρατιώτες των Η.Π., και ανταπέδωσαν. Η σειρά αψιμαχιών που ακολούθησαν είναι ο 3ος Πόλεμος Seminole (1856-58). Όταν οι Η.Π. πήραν ξανά μια μονομερή απόφαση να αποσυρθούν - και, ξανά, χωρίς συνθήκη ή νίκη, οι Πόλεμοι Seminole έληξαν. Πάνω από 3.000 Ιθαγενείς είχαν βίαια μετακινηθεί από τη Florida στις δυτικές περιοχές του Arkansas και της Oklahoma. Πιθανόν τόσο λίγοι όσο 300 παρέμειναν στη Florida, και αυτοί είχαν βρει καταφύγιο στους αφιλόξενους βάλτους των Everglades. Οι απόγονοί τους παρέμειναν στα Everglades μέχρι τα τέλη των 1800, όταν οι λευκοί έμποροι, οι Χριστιανοί ιεραπόστολοι, και οι πράκτορες της Κυβέρνησης των Η.Π. άρχισαν να μπαίνουν στην περιοχή τους για μια ακόμη φορά. Από τα 1920 και ύστερα, καθώς η ανάπτυξη Boom έγινε στη South Florida, οι Seminoles έχαναν όλο και περισσότερα από τα κυνηγετικά τους εδάφη λόγω των τουριστών και των αποίκων και εξαναγκάστηκαν αργά σε μια οικονομία μισθού. Έγιναν γεωργικοί εργάτες στα χωράφια λαχανικών της South Florida, και πόλος έλξης τουριστών, με τα μοναδικά και πολύχρωμα πάτσουορκ ρούχα τους, παράγοντας σουβενίρ και "μαχόμενους" αλιγάτορες για τους τουρίστες. Το 1934 το Κογκρέσο των Η.Π. πέρασε την Ινδιάνικη Πράξη Αναδιοργάνωσης, αντιστρέφοντας προηγούμενες πολιτικές και ενθαρρύνοντας τις φυλές να φτιάξουν τις δικές τους κυβερνήσεις. Μέχρι τα 1950, το Κογκρέσο έκανε την αρχή στο να κόψει τη βοήθεια στις φυλές και, αντιμετωπίζοντας το χάσιμο της υποστήριξης σε μια περίοδο που δεν ήταν ακόμη έτοιμοι να ανταγωνιστούν σε μια καπιταλιστική οικονομία, οι Seminole της Florida επέλεξαν να υιοθετήσουν μια συνταγματική μορφή κυβέρνησης που θα είχε τις επαφές με τους μη Ιθαγενείς. Στις 21 Αυγούστου του 1957, η πλειοψηφία των Seminoles ψήφισαν για την καθιέρωση μιας διοικητικής οντότητας που ονομάστηκε η Φυλή Seminole της Florida. Πάντως, δεν επέλεξαν όλοι οι Seminole της Florida να συμμετέχουν σε αυτό το νέο οργανισμό. Το 1962, μετά από αρκετά χρόνια διαπραγματεύσεων, μια ομάδα που μιλούσε Mikisϊkξ με κατασκηνώσεις κατά μήκος του Tamiami Trail δημιούργησαν την Miccosukee Φυλή Ινδιάνων της Florida. Σήμερα, υπάρχουν περίπου 500 μέλη αυτής της Φυλής. Η Φυλή Seminole της Florida έχει περίπου 3.000 μέλη, που ζουν σε πέντε καταυλισμούς κατά μήκος της χερσονήσου στο Hollywood (πρώην Dania), στο Big Cypress, στο Brighton, στο Immokalee, και στη Tampa. Η Φυλή έχει σημαντικά ετήσια μικτά έσοδα από τόσο αντίθετες οικονομικές πηγές όπως η γεωργία, τα εσπεριδοειδή, η παραγωγή σκαφών, το κυνήγι, οι πωλήσεις καπνού, οι ενοικιάσεις γης , τα βοοειδή, και η υδατοκαλλιέργεια.

Seneca Η Ινδιάνικη φυλή των Seneca που ζούσε στο Ohio κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα δεν ήταν μέρος της Ινδιάνικης φυλής Seneca από τη New York. Οι Seneca της New York ήταν μία από τις πιο δυνατές φυλές των Ινδιάνων Iroquois. Οι Ινδιάνοι Seneca του Ohio μιλούσαν τη γλώσσα Iroquois, αλλά ενώθηκαν με τις Ινδιάνικες φυλές Algonquian της επικράτειας του Ohio στους πολέμους τους με τους Iroquois. Οι Ινδιάνοι Seneca του Ohio ήταν μάλλον μια ομάδα από Mingo και άλλους Ινδιάνους Iroquois που δραπέτευσαν στην επικράτεια του Ohio για να μην κατακτηθούν από τους Iroquois της New York. Ήρθαν να ζήσουν κατά μήκος του ποταμού Sandusky μετά την Αμερικάνικη Επανάσταση. Εγκατέλειψαν τη διεκδίκησή τους σε πολλή από τη γη τους στο Ohio με την υπογραφή της Συνθήκης του Greenville (1794). Το 1831, εγκατέλειψαν τη διεκδίκηση της υπόλοιπης γης τους στο Ohio σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης του Lewistown.

Shoshoni.
Οι Σοσόνι ή φυλετική ομάδα «Φίδι» της Νεβάδα, της Γιούτα και του Αϊντάχο περιλαμβάνουν τους Ερυθρόδερμους που τρέφονται με ρίζες, τους Κομάντσι και άλλες φυλές χαμηλού πολιτιστικού επίπεδου. Έχει ειπωθεί ότι αυτοί οι άνθρωποι «βρίσκονται σε πρωτόγονο στάδιο περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τμήμα της ανθρώπινης φυλής πάνω στη γη». «Εντούτοις, αυτή η φυλή μιλά μια διάλεκτο και έχει κάποια συγγένεια αίματος με τη φημισμένη φυλή των Αζτέκων που ίδρυσε την Αυτοκρατορία των Αναχουάκ και ύψωσε αρχιτεκτονικά μνημεία που ανταγωνίζονται τα πιο φημισμένα οικοδομήματα του αρχαίου κόσμου».

Sioux Η επικρατούσα φυλή στα υψίπεδα κοντά στο Οχυρό Laramie ήταν οι Sioux. Το όνομα Sioux αναφέρεται σε μια μεγάλη ομάδα Ιθαγενών Αμερικάνων που μιλούν μια κοινή ή όμοια γλώσσα. Το έθνος των Sioux αποτελείται από τρία μέρη, τους Lakota ή Teton-Wan, τους Dakota, και τους Nakota. Οι Lakota ή Tetons είναι οι εφτά φυλές του Δυτικού Μιζούρι. Αυτοαποκαλούνταν Ikche-Wichasha- Οι Αληθινά Φυσικοί ’άνθρωποι. Οι Εφτά Φυλές, ή Ocheti Shakowin (Εφτά Φωτιές), που αποτελούν τους Lakota είναι οι Hunkpapa, οι Oglala, οι Minneconjou, οι Brules (που είναι γνωστοί και με το όνομα Sichangu ή Καμμένοι Γοφοί), οι Ooenunpa ή Δύο Κανάτες, οι Itazipcho ή Όχι Υποκλίσεις, και οι Sihasapa ή Μαύρα Πόδια. Οι Lakota είναι οι τέλειοι καβαλάρηδες, τέλειοι κυνηγοί βουβαλιών των πεδινών, οι Κόκκινοι Ιππότες των Λιβαδιών, οι άνθρωποι του Red Cloud, του Sitting Bull, και του Crazy Horse. Η κουλτούρα της νομαδικής ζωής και των tepees ήταν δική τους. Λατρεύουν τον Wakan Tanka-- Tunkashila, το προγονικό πνεύμα-- προσεύχονται με μία ιερή πίπα, κάνουν συναγωνισμούς οραματισμών μετά από νηστεία τεσσάρων ημερών, και εξακολουθούν να εξασκούνται στον βελονισμό κατά την διάρκεια του Sun Dance. Οι Lakota Sioux ήταν μια νομαδική φυλή που κυνηγούσαν τα βουβάλια που περιπλανιόντουσαν στα υψίπεδα σε τεράστια κοπάδια. Το βουβάλι τους προμήθευε με φαγητό, ρούχα, το κάλυμμα για τις κατοικίες τους, και την πρώτη ύλη για πολλά από τα εργαλεία τους. Οι Sioux μπορούσαν να είναι ειρηνικοί ή, αν η περίσταση το απαιτούσε, μπορούσαν να είναι τρομακτικοί πολεμιστές. Η πνευματική δύναμη, Wakan, και η τελετή του Summer Sun Dance έπαιζαν σημαντικό ρόλο στις ζωές τους. Αρχικά φιλικοί με τους λευκούς, οι Lakota πολέμησαν σκληρά όταν τελικά αναγκάστηκαν να αφήσουν τα ιερά τους εδάφη. Κατάφεραν να νικήσουν τον Στρατηγό Crook στο Rosebud, και να τρέψουν σε φυγή τις μεραρχίες του Custer στο Little Bighorn. Έδωσαν την τελική τους μάχη, και ενάντια σε απίστευτα ισχυρές δυνάμεις, αντιμέτωποι με κανόνια, στο Wounded Knee το 1890.

Ute Οι πρώτοι άνθρωποι στην Νότιο Αμερική ήταν οι Ιθαγενείς Αμερικάνοι. Υπήρχαν πολλές φυλές και ομάδες που ζούσαν στον Canada, στις Η.Π., και στο Mexico. Μία από τις φυλές που ζούσε στις Η.Π. ήταν οι Utes. Οι Utes ήταν στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή σα Colorado και σε κομμάτια της Utah και του βόρειου New Mexico. Ήταν μια μοναδική φυλή με ένα μοναδικό τρόπο ζωής. Οι Ινδιάνοι Ute ζούσαν ξέχωρα από τις περισσότερες φυλές. Ζούσαν στα πεδινά και στα βουνά μιας περιοχής που ήταν περίπου 150.000 τετραγωνικά μίλια. Αυτή η περιοχή περιλάμβανε τόπους για κυνήγι, μέρη με πνευματική σημασία, και τις περιοχές των εφτά ομάδων Ute. Οι εφτά ομάδες Ute ήταν γνωστές σαν οι Mouache, οι Capote, οι Weeminuche, οι Tabeguache/Uncompahgre, οι Parianucs, οι Uintahs, και οι Yampahs. Ήταν η ομάδα τωνYampahs που ζούσε κοντά στοSteamboat Springs, του Colorado. Πήγαν στο Steamboat εξαιτίας των πολλών φυσικών πηγών μεταλλικού νερού της περιοχής. Οι πηγές ήταν πολύ ιερές και θεωρούνταν τόποι θεραπείας. Οι Utes ζούσαν από τη γη. Κυνηγούσαν τα πολλά ζώα της περιοχής. Αυτό περιλάμβανε αρκούδες, άλκεις, ελάφια, βουβάλια, αντιλόπης, πρόβατα του βουνού, κάστορες, λαγούς, κότες, χήνες, πάπιες, λύκους, βιζόν, και άλλα. Από αυτά τα ζώα έπαιρναν τα ρούχα και τα σπίτια τους. Οι Ute έμεναν σε σκηνές ( tepees). Χρησιμοποιούσαν δώδεκα με δεκαοχτώ ίσιους στύλους και τους έβαζαν σε ένα κωνικό σχήμα. Μετά τους κάλυπταν με τα τομάρια των ζώων που είχαν σκοτώσει. Οι Ute ήταν πολύ θρήσκοι. Ο θεραπευτής τους ή shaman ήταν ένας γιατρός ή θεραπευτής. Αυτός κουβαλούσε ένα σακί με ειδικά πράγματα για να θεραπεύει. Μερικά από τα ειδικά πράγματα που κουβαλούσε ήταν ουρές ελαφιών, μερικά τύμπανα, κουδουνίστρες, και ένα μικρό σακουλάκι με βότανα. Εκτός από τη χρησιμοποίηση φαρμάκων για τη θεραπεία, οι Ute είχαν επίσης πολλούς χορούς. Ένας από τους πιο σημαντικούς χορούς ήταν ο Bear Dance. Οι Utes πίστευαν ότι ήταν δεμένοι με στενούς συγγενικούς δεσμούς με τις αρκούδες. Οι Utes ονόμαζαν το χορό της Αρκούδας "Momaqui Mowat". Αυτό ήταν ένα πολύ ιερό και τιμημένο όνομα. Οι Utes είχαν άλλες λέξεις για τα πράγματα. Ονόμαζαν τους εαυτούς τους Yuuttaa. Η πολιτεία της Utah πήρε το όνομά της από τους Utes. Καλούσαν επίσης τα άλογα "μαγικά σκυλιά". Και αυτό επειδή τα άλογα έμοιαζαν λίγο με μεγάλα σκυλιά που εμφανίστηκαν μαγικά σα δώρο από το Μεγάλο Πνεύμα. Σήμερα οι Utes δεν έχουν το Colorado, τη Utah, και το New Mexico για να περιπλανιούνται όπως οι πρόγονοί τους. Σήμερα, οι καταυλισμοί είναι αυτό που οι περισσότεροι Utes καλούν σπίτι.

 πολυ ωραιο μπραβο ακη2

  Λατρευω!!!!! Προσκυνω!!!!   

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΙΚΑΝΟΥΣ ΤΙΠΟΤΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ.ΤΕΛΕΙΟ ΤΟ ΘΕΜΑ

Μπράβο Κώστα!!! εξαιρετικό άρθρο!!   

Μπράβο και στον Ακη, φοβερό άρθρο!!!  


     και στους δυο σας!!!