Funkadelic - Funkadelic (1970)

Ίδρυση της μπάντας το 1964 στο Ντιτρόιτ του Μίτσιγκαν, διάλυση το 1981.Αν ο αξέχαστος James Brown ήταν ο νονός της Soul, τότε ο Clinton δικαίως πρέπει να θεωρείται ως ο πατέρας της Funk. Υπήρξε ο εγκέφαλος πίσω από τα συγγενή σχήματα των Parliament και Funkadelic (από τα οποία πέρασαν σπουδαίοι μουσικοί όπως ο Bootsy Collins και ο Maceo Parker), ανοίγοντας καινούργιους δρόμους για τη μαύρη μουσική αλλά και όχι μόνο.

Μία από τις σπουδαιότερες και επιδραστικότερες προσωπικότητες του μουσικού στερεώματος, εδώ και 50 χρόνια, ο George Clinton, θεωρείται πως, με την περίφημη κολλεκτίβα των Parliament/Funkadelic, δημιούργησε ένα μοναδικό ρεύμα, θέτοντας τις βάσεις πάνω στις οποίες δούλεψαν και εμπνεύστηκαν χιλιάδες μεταγενέστεροι μουσικοί.

Είναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, ο προπάτορας της Funk μουσικής άλλωστε, τα προαναφερθέντα προσωνύμιά του μιλούν από μόνα τους έχοντας ηχογραφήσει, είτε ως solo καλλιτέχνης είτε μαζί με κάποιο από τα συγκροτήματά του, πάνω από 50 δίσκους.... Σε ηλικία 70 ετών, πλέον, εξακολουθεί να θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους καινοτόμους και αναμορφωτές της αστικής soul, rock και funk μουσικής...Ο George Clinton ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική όταν ήταν 15 χρονών, το 1955.

Στα 60's σχημάτισε μια doowop μπάντα, επηρεασμένος από τους Frankie Lymon & the Teenagers. Το όνομά τους ήταν The Parliaments και δεν γνώρισαν ποτέ μεγάλη επιτυχία, με μοναδική εξαίρεση το single του 1967 I Wanna Testify. Ακούγοντάς τους, δύσκολα θα μπορούσε να προβλέψει κάποιος την εξέλιξη που θα είχε η μουσική του Clinton...

Το πρώτο μου συγκρότημα έπαιζε doowop, όπως οι Temptations, κάτι σαν ?Goodnight sweetheart, it's time to go και άλλα παρόμοια. Στους οπαδούς μου μπορεί να φαίνεται απίστευτο το ότι ξεκίνησα τραγουδώντας μπαλάντες αλλά, αν ακούσουν προσεκτικά, θα διακρίνουν τον ήχο της Motown σε αυτό που έκανα.

Έτσι κι αλλιώς, το doowop εξελίχθηκε σε αυτό που τελικά ήταν η Motown. Μετά, το funk αποτέλεσε το DNA για το hip-hop. Rock'n roll, blues, R&B, gospel, μπορεί να φαίνονται διαφορετικά, αλλά το funk είναι ο συνδετικός ιστός ανάμεσά τους. Και, να μην ξεχνάμε, εκείνη την εποχή ο Frankie Lymon έπαιζε τη... μουσική του Σατανά.

Όταν ήρθαν τα 60's και ο Jimi Hendrix έπαιζε την κιθάρα του εκκωφαντικά, με όλο εκείνο το feedback, τότε ήταν αυτός που έπαιζε τη μουσική του Σατανά. Τώρα είναι οι rappers που χαρακτηρίζονται έτσι ποιος ξέρει γιατί οπότε, παρότι μπορεί να φαινόταν έτσι, εγώ ποτέ δεν ακολούθησα ένα ασφαλές μουσικό μονοπάτι.Oι Parliaments μετακόμισαν στο Detroit, αφού ο ήχος της Motown τους γοήτευε όλο και περισσότερο. Όμως, όπως προαναφέραμε, οι προσπάθειές τους δεν είχαν ιδιαίτερη επιτυχία.

Παρόλα αυτά, το ταλέντο του Clinton αναγνωρίστηκε από τους ανθρώπους της περίφημης εταιρείας της Motor City. Aρχισε να δουλεύει στη Motown ως συνθέτης, γράφοντας τραγούδια για καθιερωμένους καλλιτέχνες της, όπως οι Jackson 5 και οι Supremes, ενώ οι Eddie Hazel και Billy Nelson, μέλη των Parliaments, συμμετείχαν ως session μουσικοί σε πολλές ηχογραφήσεις.

Στα τέλη των 60's, οι Parliaments έπαψαν να υφίστανται και ο Clinton αποφάσισε να φέρει στο προσκήνιο τη backing μπάντα τους, τους Funkadelics. Ορισμένοι από τους βασικούς του συνεργάτες είχαν σταλεί από τον στρατό στο Βιετνάμ, οπότε σχηματίστηκε ένα καινούργιο σύνολο, λιγότερο clean-cut όσον αφορά στο image, το οποίο είχε σαφείς επιρροές από σημαντικούς σύγχρονούς του καλλιτέχνες, όπως ο Jimi Hendrix, ο James Brown και κυρίως οι Sly and the Family Stone.

Το τελικό όνομά τους ήταν Funkadelic και ο ήχος τους ένα ωμό μείγμα ψυχεδελικού rock'n roll και R&B, ένα πρωτόγονο funk που, σε συνδυασμό με τις απίστευτες live εμφανίσεις τους, προσέδωσε στα τρία πρώτα albums τους (Funkadelic, Free Your Mind And Your Ass Will Follow και Maggot Brain) τον χαρακτηρισμό του "ορόσημου", όχι μόνο όσον αφορά στον συγκεκριμένο ήχο αλλά για τη μοντέρνα μουσική, γενικά.Το 1972, o Clinton, σε μια πρωτοφανή αλλά και ιδιοφυή κίνηση, αποφασίζει να μετονομάσει τους Funkadelic σε Parliament, υπογράφοντάς τους ένα συμβόλαιο με την Casablanca Records, τη στιγμή που διατηρώντας το άλλο τους όνομα και με την ίδια σύνθεση ηχογραφούσαν για λογαριασμό της Warner Brothers. Δύο συγκροτήματα με τα ίδια, ακριβώς, μέλη αλλά με διαφορετικό ήχο.

Οι Parliament ήταν περισσότερο ορχηστρικοί, χρησιμοποιούσαν πολλά πνευστά και περίπλοκους φωνητικούς συνδυασμούς, ενώ οι Funkadelic ήταν πιο straight rock μπάντα, με πολύ έντονο rhythm section.Απο τους Parliament/Funkadelic έχουν περάσει πολλοί και σπουδαίοι μουσικοί που, μετέπειτα, διέγραψαν τη δική τους σημαντική πορεία.

Δύο από τους διασημότερους είναι ο William Collins και ο Maceo Parker. Ο πρώτος, περισσότερο γνωστός ως Bootsy Collins, είναι ένας εκπληκτικός μπασσίστας που εισήλθε στους Funkadelic το 1972, μαζί με τον αδελφό του Phelps (a.k.a. Catfish), όταν η μπάντα ηχογραφούσε το album America Eats Its Young. O Maceo Parker, από την άλλη, είναι ένας σπουδαίος σαξοφωνίστας της funk και jazz μουσικής. Όλοι τους υπήρξαν μέλη της μπάντας του James Brown για πολλά χρόνια και σε διαφορετικές περιόδους και, πλέον, ακολουθούν solo καριέρα.


ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ P-FUNK?

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για αυτό. Η πρώτη η πιο προφανής και, μάλλον, η επικρατέστερη θέλει τον συγκεκριμένο όρο να αποτελεί μία σύντμηση των ονομάτων Parliament και Funkadelic.

Η δεύτερη λέει πως πρόκειται για μια συντομογραφία του Pure Funk, δηλαδή της μουσικής που παίζουν. Η τρίτη θέλει το συγκεκριμένο όνομα να προέρχεται από τον τίτλο του τραγουδιού I Want The Bomb, I Want The P Funk, I Want To Get Funked Up, από το κλασσικό album Mothership Connection. Υπάρχει και μια τέταρτη, λιγότερο διαδεδομένη, εκδοχή. Σύμφωνα με αυτή, πρόκειται και πάλι για συντομογραφία, μόνο που αυτή προέρχεται από το όνομα της ιδιαίτερης πατρίδας του George Clinton, αλλά και αρκετών άλλων μελών του group, του Plainfield, στο New Jersey, και του όρου Funk.
Μέσα στα χρόνια, είναι πάρα πολλά τα συγκροτήματα και οι καλλιτέχνες που έχουν ανοίξει τις συναυλίες της μεγάλης funk παρέας του George Clinton. Συχνά, πρόκειται για πολύ μεγάλα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής.Τα μέλη της μπάντας διαχρονικά οι George Clinton (vocals), Raymond Davis (vocals), Clarence "Fuzzy" Haskins (vocals), Eddie Hazel (guitar), Tawl Ross (rhythm guitar), Tiki Fulwood (drums), Mickey Atkins (organ), Billy Nelson [aka Bass] (bass, guitar, vocals), Bernie Worrell (keyboards), Garry Shider (guitar, vocals), Bootsy Collins (bass), Catfish Collins (guitar), Frankie Waddy [aka Kash] (drums), Cordell Mosson [aka Boogie] (guitar), Fred Wesley (trombone), Maceo Parker (saxophone, clarinet, flute), Walter "Junie" Morrison (keyboards), Michael Hampton (guitar), Jerome Bailey (drums), James Wesley Jackson (Jew's harp, backing vocals).