Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι του ‘Ride The Lightning’ των Metallica

 

Metallica - Ride The Lightning / Εξώφυλλο


Το ημερολόγιο έγραφε 27 Ιουλίου 1984 και οι Metallica ήταν και πάλι εδώ, έναν μόλις χρόνο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, ‘Kill ‘Em All’, με την κυκλοφορία του ‘Ride The Lightning’. Το ελάχιστο διάστημα που ήταν στο προσκήνιο δεν τους είχε εμποδίσει να θεωρούνται ήδη μία απ’ τις κυρίαρχες μπάντες του σκληρού ήχου στον πλανήτη και, όπως είχε γράψει και το Q Magazine μετά την κυκλοφορία του δίσκου, δεν είχαν κάνει τίποτα λιγότερο από το να επιβεβαιώσουν όσα λέγονταν γι’ αυτούς.

Με τον Cliff Burton να είναι ακόμα στις τάξεις τους και να δασκαλεύει τον James Hetfield, οι Αμερικανοί εμφανίζονται πιο έτοιμοι, κυκλοφορώντας έναν δίσκο σαφώς πιο πληθωρικό απ’ τον προκάτοχό του, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά, με τον Hetfield να εκφράζει κοινωνικές ανησυχίες και προβληματισμούς σε αρκετά σημεία του.

---

---

Ας γιορτάσουμε, λοιπόν, τα 32 χρόνια του ‘Ride The Lightning’, ψαχουλεύοντας τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα κομμάτια του.



Σε μία εποχή που τα πυρηνικά αποτελούσαν μία απ’ τις μεγαλύτερες ανησυχίες του πλανήτη (όχι ότι τώρα δεν είναι), το ‘Fight Fire With Fire’ μιλάει για την πυρηνική καταστροφή που πάντα καραδοκεί να αφανίσει τον πλανήτη. Το «fight fire with fire» εννοεί την καταπολέμηση του πυρηνικού πολέμου με… πυρηνικό πόλεμο και το κομμάτι, θα έλεγε κανείς, πως είναι κάθε άλλο παρά αισιόδοξο.



Το τραγούδι που χάρισε τον τίτλο του στο άλμπουμ, είναι και αυτό χάρη στο οποίο οι Metallica μας χάρισαν αυτό το υπέροχο εξώφυλλο. Η θανατική ποινή εξακολουθεί να υφίσταται σε πολλές πολιτείες των Η.Π.Α. και το ‘Ride The Lightning’ μιλάει για έναν άνθρωπο που έχει καταδικαστεί να πεθάνει στην ηλεκτρική καρέκλα, παρόλο που στην πραγματικότητα δεν έχει διαπράξει τον φόνο για τον οποίο κατηγορήθηκε.

---

---

Η μπάντα εμπνεύστηκε τον τίτλο από το βιβλίο ‘The Stand’ του Stephen King, το οποίο διάβαζε εκείνη την περίοδο ο Kirk Hammett. Ο Kirk, μιλώντας στο Rolling Stone, θυμάται:

Παράθεση :

Ο ήρωας διέσχιζε ένα μικρό μονοπάτι, οδεύοντας προς τη θανατική ποινή, και έλεγε πως περίμενε να «δαμάσει τον ηλεκτρισμό» (ride the lightning). Σκέφτηκα πως αυτός ήταν ένας πολύ καλός τίτλος για κομμάτι. Το είπα στον James και τελικά δώσαμε τον τίτλο όχι μόνο στο κομμάτι, αλλά και σε ολόκληρο το άλμπουμ.

Το ‘For Whom The Bell Tolls’ είναι σαφέστατα ένα αντιπολεμικό κομμάτι και σίγουρα ένα από τα κορυφαία του δίσκου. Είναι εμπνευσμένο από την ομώνυμη νουβέλα του Ernest Hemingway που εκδόθηκε το 1940 και αναφέρεται στην ματαιότητα του πολέμου και συγκεκριμένα στη δυσοίωνη μοίρα ενός στρατιώτη του ισπανικού εμφυλίου. Για την ιστορία, ο τίτλος της νουβέλας του Hemingway είναι εμπνευσμένος από το ποίημα του John Donne με τίτλο ‘Meditation XVII’ που κυκλοφόρησε το 1624 ως μέρος της συλλογής ‘Devotions upon Emergent Occasions’. 



Το ‘Fade To Black’ είναι ένα κομμάτι που αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα στον ακροατή. Είναι ό,τι πιο κοντινό σε μπαλάντα έχει ο συγκεκριμένος δίσκος και οι στίχοι του μιλούν για κάποιον που αναρωτιέται αν υπάρχει νόημα να ζει, ευχόμενος να πεθάνει. Στις τελευταίες δύο στροφές ο πρωταγωνιστής φαίνεται να καταλαβαίνει η ζωή παραείναι καλό δώρο για να θες να την πετάξεις, αλλά μάλλον είναι πια πολύ αργά γι’ αυτόν («No one but me, can save myself but its too late / Now I can’t think, think why I should even try» / Yesterday seems as though it never existed / Death greets me warm, now I will just say goodbye»).



Το πέμπτο κομμάτι περιγράφει αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι παγιδευμένος κάτω από ένα στρώμα πάγου και παρότι πασχίζει να τον ακούσει κάποιος, τα ουρλιαχτά του δεν φτάνουν στα αυτιά κανενός. Οι στίχοι είναι μεταφορικοί και συμβολίζουν το πόσο υποφέρει ο πρωταγωνιστής λόγω της μοναξιάς του.



Εδώ οι Metallica είναι πιο αισιόδοξοι. Το ‘Escape’ είναι ένας «ύμνος» στην ελευθερία. Ο Hetfield τραγουδάει περήφανα «Out on my own, out to be free / One with my mind, they just can’t see / No need to hear things that they say / Life is for my own to live my own way» στο ρεφρέν, έχοντας, όμως, φροντίσει στο κουπλέ να υπενθυμίσει στον εαυτό του ότι τις μεγαλύτερες δυσκολίες της ζωής του θα τις αντιμετωπίσει μόνος του, βασιζόμενος αποκλειστικά στις δυνάμεις του («Fell no pain, but my life ain’t easy / I know I’m my best friend / No one cares, but I’m so much stronger / I’ll fight until the end»).

Δυστυχώς πρόκειται για ένα κομμάτι που οι Metallica δεν παίζουν ποτέ στις συναυλίες τους, λόγω μιας αποτυχημένης προσπάθειας το 2012, μετά από την οποία αποφάσισαν ομόφωνα να μην αποπειραθούν να το ξανακάνουν. Ο Kirk Hammett είχε δηλώσει στο Rolling Stone πως το κομμάτι είναι γραμμένο σε Κλειδί του Λα, το οποίο, όπως είπε, για κάποιο λόγο δεν τους πάει ποτέ καλά.



Το προτελευταίο κομμάτι του δίσκου μιλάει για τη ζωή του Μωυσή. Για την ακρίβεια, μιλάει για μια επιδημία που είχε χτυπήσει τους Αιγύπτιους και το “Creeping Death” είναι άλλο όνομα για το “Angel of Death”, δηλαδή τον άγγελο που φέρεται να έστειλε την επιδημία έπειτα από το αίτημα του Μωυσή για απελευθέρωση του λαού του, το οποίο δεν εισακούστηκε από τον Βασιλιά.



Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι instrumental, αλλά δεν αποτελεί ένα απλό τζαμάρισμα. Οι Metallica φαίνεται να άντλησαν έμπνευση από την ιστορία ‘The Call Of Cthulhu’ (1926) του Αμερικανού συγγραφέα H.P. Lovecraft. Στην ιστορία αυτή, ο αφηγητής, Francis Wayland Thurston, μιλάει για την ανακάλυψη μερικών σημειώσεων ενός θείου του για τις σημιτικές γλώσσες. Μάλιστα, αυτό είναι το τελευταίο κομμάτι των Metallica στο οποίο είχε συμβολή ο Dave Mustaine, ο οποίος βέβαια είχε αποχωρίσει από την μπάντα πολύ πριν κυκλοφορήσει το πρώτο της άλμπουμ.

Γιώργος Κορμπάκης