Το ξεκίνημα/αντί εισαγωγής

ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΤΙΣ 29/10/2015 ΑΠΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 

Οι περισσότεροι θα με θυμάστε από τις εκπομπές μου στους μεγάλους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αθήνας από το ξεκίνημα της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» και μετά. Ωστόσο, η πρώτη μου επαφή με το ραδιόφωνο ήταν λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’70 ως ακροατής των εκπομπών του Γιάννη Πετρίδη στο Α’ Πρόγραμμα της ΕΡΤ («Ποπ Κλαμπ» και «Ροκ Κλαμπ») και  των διαφημιστικών εκπομπών των δισκογραφικών εταιρειών στο Β’ Πρόγραμμα («Η CBS παρουσιάζει» με το Γιώργο Πολυχρονίου κλπ.).

Επειδή από τη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου η αγάπη μου για το μέσο και τη μουσική ήταν μεγάλη, δεν άργησα να αρχίσω τη συλλογή δίσκων με το χαρτζιλίκι μου. Λίγα χρόνια αργότερα θα οραματιστώ τη δημιουργία ενός δικού μου ραδιοφωνικού σταθμού. Οι τότε ραδιοφωνικές επιλογές που είχε κάποιος πλην των συχνοτήτων της ΕΡΤ ήταν οι ραδιοπειρατές. Προσωπικά ποτέ δεν αποδέχτηκα το συγκεκριμένο χαρακτηρισμό, που ως όρος τουλάχιστον ήταν αν μη τι άλλο ρομαντικός. Το δικό μου όραμα ήταν η δημιουργία ενός σταθμού με συγκεκριμένες ώρες εκπομπής, αλλά χωρίς διαφημίσεις για οικόπεδα στο Δήλεσι, κλειδαράδες κλπ. Τέτοιου είδους διαφημίσεις, όπως επίσης οι ατέλειωτες αφιερώσεις σε ακροατές και κυρίως ακροάτριες με απώτερο σκοπό τη γνωριμία με κάποιες από αυτές και… ότι ήθελε προκύψει δεν περιλαμβάνονταν στο όραμά μου. Ήταν όμως κοινή πρακτική για κάποιους άλλους. Στο μυαλό μου είχα ένα μοντέλο ιδιωτικού σταθμού με ιδιαίτερο βάρος στην ενημέρωση και σε αφιερώματα. Από την άλλη μεριά, το μοντέλο αυτό δεν είχε τίποτα κοινό με τους ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς των ημερών μας και την κατάντια με τα playlists.

Παράθεση :

Ένα από τα ατού του «Ράδιο 23» – πέρα από την εξαιρετική ποιότητα ήχου και τη συνέπειά του – ήταν οι πρώτες μεταδόσεις (κάποιες από αυτές σε παγκόσμιο επίπεδο) και η συνεχής ενημέρωση με καινούργιες κυκλοφορίες.

Το όραμα μου έγινε πραγματικότητα την άνοιξη του 1982 με το «Ράδιο 23», περιορισμένης εμβέλειας αρχικά, που ήταν όμως στημένο στα πρότυπα ενός ιδιωτικού σταθμού: σταθερή συχνότητα (97.00 MHz, Stereo), σήμα έναρξης – λήξης και συγκεκριμένες ημέρες και ώρες εκπομπής. Το «Ράδιο 23» δημιουργήθηκε με μεγάλο μεράκι και την υπερ-πολύτιμη βοήθεια από τον αδερφό μου – Ντίνο – και τον καλύτερο φίλο μου – Χρυσόστομο. Δεν άργησε να γίνει ένας από τους πιο αγαπημένους σταθμούς των διψασμένων τότε για μουσική ενημέρωση νέων που συντονίζονταν. Οι εκπομπές ήταν πάντα βραδινές, με εξαίρεση μία και μοναδική το χειμώνα του 1987, όταν χιόνια είχαν πέσει ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας. Εκείνη την ημέρα και σε διάστημα τεσσάρων ωρών, το τηλέφωνο του σταθμού δέχτηκε πάνω από τριακόσια τηλεφωνήματα. Κάποια από αυτά από μεγαλύτερους σε ηλικία ακροατές, οι οποίοι από τον επαγγελματισμό και την ποιότητα ήχου είχαν πιστέψει ότι επρόκειτο για κρατικό σταθμό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι επειδή την επόμενη μέρα έληγε το περιθώριο υποβολής των φορολογικών δηλώσεων, κάποιοι ακροατές ζητούσαν να δοθεί παράταση, πιστεύοντας ότι άκουγαν ένα από τα προγράμματα της ΕΡΤ… Ο λόγος για τον οποίο οι εκπομπές γίνονταν αποκλειστικά βράδυ ήταν ο φόβος των ραδιογωνιόμετρων, κάποιων μικρών φορτηγών του Υπουργείου Συγκοινωνιών  με εξοπλισμό εντοπισμού των παράνομων σταθμών. Σε περίπτωση εντοπισμού η συνέχεια δεν ήταν καθόλου ευχάριστη για τον ερασιτέχνη, αφού το μενού περιελάμβανε:  κατάσχεση του πομπού, της όποιας δισκοθήκης και παραπομπή σε δίκη… Το «Ράδιο 23» ποτέ δεν είχε περιπέτειες με το νόμο, θες λόγω τύχης, θες λόγω του ότι τα μηχανήματα εκπομπής ήταν ρυθμισμένα ώστε να μην ενοχλούν άλλες συχνότητες (αεροσκάφη, τηλεόραση, πυροσβεστική, αστυνομία). Οι παρεμβολές που άλλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί έκαναν στις παραπάνω συχνότητες ήταν ο κύριος λόγος που οδηγούσε στη σύλληψη των κατόχων τους και στην περιπέτεια που ακολουθούσε.


με τον Iggy Pop

Ένα από τα ατού του «Ράδιο 23» – πέρα από την εξαιρετική ποιότητα ήχου και τη συνέπειά του – ήταν οι πρώτες μεταδόσεις (κάποιες από αυτές σε παγκόσμιο επίπεδο) και η συνεχής ενημέρωση με καινούργιες κυκλοφορίες. Οι δισκογραφικές εταιρείες στο σύνολό τους εμπιστεύονταν το σταθμό περισσότερο από τους παρουσιαστές εκπομπών ξένου ρεπερτορίου της ΕΡΤ και τροφοδοτούσαν με υλικό αφειδώς το σταθμό. Αξέχαστοι φίλοι όπως ο Μάνος Ξυδούς (EMI) και ο Βάσος Τσιμιδόπουλος (Polygram) με εμπιστεύονταν σε εβδομαδιαία βάση με όλες τις τρέχουσες, αλλά και τις μελλοντικές κυκλοφορίες από το εξωτερικό. Αρκετές φορές κασέτες με ακυκλοφόρητο υλικό κατέληγαν στα χέρια μου κατευθείαν από τα Abbey Road studios! Θυμάμαι ακόμη έντονα πόσο ανυπομονούσα να μοιραστώ το περιεχόμενό τους με τους ακροατές. Πολλά ονόματα που διέπρεψαν στο μέλλον σε παγκόσμιο επίπεδο ακούστηκαν για πρώτη φορά στα ερτζιανά στην Ελλάδα από τη συχνότητα των 97.00 MHz FM Stereo. Για να αναφέρουμε μόνο λίγες από τις πρώτες αυτές μεταδόσεις: «West End Girls» – Pet Shop Boys, «Notorious» – Duran Duran, «A Different Corner» – George Michael, «I´m Your Man» – Wham!, «It´s A Sin» – Pet Shop Boys, «Everything Is Coming Up Roses» – Black, «I Do What I Do» (Film Mix) – John Taylor και πολλές άλλες.

Σημαντικός πόλος έλξης για το «Ράδιο 23» ήταν η πολυσυλλεκτικότητα όσον αφορά στο ρεπερτόριο. Μπορούσες να ακούσεις από Smiths, Cure, Stranglers, Talking Heads, Iron Maiden, R.E.M. και Sisters Of Mercy μέχρι Michael Cretu, Sandra και Modern Talking. Ήταν ουσιαστικά ένα ραδιοφωνικό MTV πολύ πριν την έλευση του κανονικού MTV στην Ελλάδα αρκετά χρόνια αργότερα.

Ένας άλλος πόλος έλξης ακροατών ήταν η παρουσίαση του βρετανικού Top-20 Singles Chart.
Η αντίστοιχη εκπομπή στο κρατικό ραδιόφωνο παρουσίαζε μόνο τα δέκα πρώτα και κάποιες φορές ο παρουσιαστής του Β’ Προγράμματος δεν είχε δυο ή τρία από αυτά.
Επίσης, η παρουσίαση των είκοσι πρώτων από το «Ράδιο 23» αφορούσε την τρέχουσα εβδομάδα και όχι την προηγούμενη, όπως συνέβαινε με την εκπομπή της ΕΡΤ.
Αυτό βέβαια σήμαινε ότι η τριανδρία (Γιάννης, Ντίνος και Χρυσόστομος) εκτός των χρημάτων που έπρεπε να επενδύουμε σε τεχνικό εξοπλισμό για το σταθμό, έπρεπε να βάζουμε το χέρι βαθιά στην τσέπη για να αγοράζουμε και τα τραγούδια του chart σε εβδομαδιαία βάση. Άσε που έπρεπε κάθε εβδομάδα να τηλεφωνούμε και να κάνουμε μια μικρή τουρνέ στα δισκάδικα που έφερναν δίσκους εισαγωγής…

Το πιο έγκυρο μουσικό περιοδικό της εποχής ήταν το Ποπ & Ροκ (έμπνευσης και αρχισυνταξίας του Γιάννη Πετρίδη). Το συγκεκριμένο περιοδικό διενεργούσε στο τέλος κάθε χρονιάς δημοψήφισμα, όπου οι αναγνώστες με επιστολές (δεν υπήρχε τότε βλέπετε e-mail και SMS)  ψήφιζαν τα καλύτερα της χρονιάς: τραγούδι, άλμπουμ, καλλιτέχνη κλπ. Υπήρχε και μια κατηγορία για καλύτερη εκπομπή την οποία κέρδιζε κάθε χρονιά και απόλυτα δικαιωματικά η εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη.
Το 1985, όταν το «Ράδιο 23» είχε αυξήσει την εμβέλειά του ακόμη και σε περιοχές εκτός Αττικής – καιρού επικουρούντος – ο σταθμός των τριών φίλων κάνει την εμφάνισή του στη συγκεκριμένη κατηγορία ακριβώς πίσω από το Γιάννη Πετρίδη. Τι είχε συμβεί; Εκατοντάδες ακροατές του σταθμού είχαν ψηφίσει αυθορμήτως το σταθμό στην κατηγορία «Καλύτερη Εκπομπή».
Αυτό αποτέλεσε και την ευκαιρία της γνωριμίας μου με το Γιάννη Πετρίδη.
Ήταν μια Τετάρτη, όταν έκανα το εβδομαδιαίο πέρασμά μου από τη Λεωφόρο Μεσογείων, όπου είχαν την έδρα τους οι περισσότερες δισκογραφικές εταιρείες. Φθάνω λοιπόν στα γραφεία της Virgin, λίγο πριν το Σταυρό της Αγίας Παρασκευής. Διευθυντής στην Ελλάδα ήταν ο Πετρίδης. Μιλούσα με το συνεργάτη της Virgin σε θέματα ραδιοφώνου Νίκο Πετρουλάκη, όταν μπήκε στο γραφείο ο Πετρίδης. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Πετρίδης: Νίκο, τι κάνεις;
Πετρουλάκης: Να, μιλάω εδώ με αυτόν το συνεργάτη μας που έχει ερασιτεχνικό σταθμό.
Πετρίδης: Πως τον λένε το σταθμό του;
Πετρουλάκης: «Ράδιο 23»
Πετρίδης: Α, ώστε αυτός είναι  ο «Ράδιο 23»; Νίκο, από δω και στο εξής να του δίνεις κάθε νέα κυκλοφορία που μας έρχεται κι εσύ «Ράδιο 23» για έλα λίγο στο γραφείο μου.
(Λίγο αργότερα)
Πετρίδης: Ώστε εσύ είσαι λοιπόν! Ξέρεις ότι έχω λάβει πάρα πολλά γράμματα που σε ψηφίζουν ως καλύτερη εκπομπή μετά από τη δική μου;
Αναμνήσεις σαν κι αυτές πολλές, σημαντικές και φυλαγμένες όλες πολύ καλά σε μια γωνιά του μυαλού…
Δεν νομίζω ότι ήμουν ο μόνος ερασιτέχνης που είχε όραμα. Ίσως να ήμουν σε ένα βαθμό ικανός και συνάμα τυχερός για να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα. Υπήρχαν βέβαια κι άλλοι αξιόλογοι ερασιτέχνες. Θυμάμαι έτσι πρόχειρα τον Αλέξη Βενέτη με τον 772 FM (αργότερα Star Radio) που ήταν ο δημοφιλέστερος σταθμός στο λεκανοπέδιο με αρκετούς συνεργάτες και καθημερινές εκπομπές, το Λάκη 235 FM με τις εξαιρετικές μουσικές του επιλογές και την καλύτερη τότε ποιότητα ήχου στη μπάντα και άλλους.
Τη δική μου επαγγελματική πορεία στη συνέχεια, κάποιοι τουλάχιστον τη γνωρίζετε…

http://www.rockyourlife.gr/