Πίσω από τις λέξεις έρχεται ο… Πασχάλης

«Το Μάθημα Σολφέζ είναι μέχρι τώρα το καλύτερο και πιο πρωτότυπο τραγούδι που έστειλε ποτέ η χώρα μας στη Γιουροβίζιον!»

Αρκετά χρόνια πίσω, ένα νεανικό συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη κάνει τις καρδιές όλων των νέων της χώρας να σκιρτήσουν, τολμώντας να βάλει ελληνικό στίχο σε μοντέρνα ποπ μουσική της εποχής εκείνης. Οι “Ολύμπιανς” γράφουν μια νέα εποχή στο τραγούδι και γίνονται οι πρωτοπόροι ενός ρεύματος που μας άφησε τραγούδια με τα οποία  χορεύουμε, χαμογελάμε και ερωτευόμαστε μέχρι και σήμερα. Ο νεαρός τότε Πασχάλης γίνεται το ίνδαλμα κάθε νεαρής κοπέλας και τυγχάνει τόσης λατρείας και θαυμασμού, που δεν συγκρίνεται ούτε με αυτή που κέρδισε πολλά χρόνια αργότερα ο Σάκης Ρουβάς. Τα κορίτσια παραληρούν όταν  τραγουδά τον Τρόπο, το Σχολείο, τον Αλέξη, το Κορίτσι του Μάη. Εκείνος, μεθοδικά και με σκληρή δουλειά, χτίζει μια καριέρα που κορυφώνεται με την εμφάνισή του μαζί με άλλους τρεις νέους καλλιτέχνες της εποχής, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, την Μπέσσυ Αργυράκη και την Μαριάννα Τόλη, στην Eurovision του 1977 με το Μάθημα Σολφέζ του Γιώργου Χατζηνάσιου (μουσική) και της Σέβης Τηλιακού (στίχοι).
Γλυφαδιώτης από επιλογή, ήρθε στην πόλη μας πρώτη φορά το 1972 και εγκαταστάθηκε μόνιμα εδώ το 1977. “Η Γλυφάδα  είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου” θα μας πει “και χαίρομαι που μένω δίπλα σην θάλασσα, στην απλωσιά, σε μια πόλη που συνεχώς εξελίσσεται και γίνεται ωραιότερη”. Τον συναντήσαμε στο Soleto για πρωινό καφεδάκι και παρατηρήσαμε ότι ήταν ανανεωμένος και με ζωντάνια που θυμίζει έφηβο.

- Πάντα μ’ αρέσει να ανανεώνομαι και να ζω το σήμερα. Σήμερα λοιπόν η δισκογραφία περνάει μια μεγάλη κρίση η οποία δεν ξέρω πότε θα τελειώσει, ωστόσο έκανα δύο συμμετοχές σε δουλειές συνθετών. Του Χρήστου Γιαννόπουλου η μια με το τραγούδι “Μα είσαι ακόμα εδώ” σε στίχους της Γεωργίας Μπάιμπα, μια μπαλάντα που θυμίζει τις καλές εποχές του ελληνικού τραγουδιού. Η άλλη είναι μ’ ένα τραγούδι του Ανδρέα Λάμπρου, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου με τίτλο “Τρείς φορές”. Επίσης, εδώ και τρία χρόνια περίπου προσαρμόστηκα στην κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας και με μια μπάντα από τέσσερα παιδιά εμφανιζόμαστε σε καφέ μπαρ, μουσικές σκηνές και σε χώρους όπου με λίγα χρήματα μια παρέα περνάει ένα πάρα πολύ ωραίο βράδυ. Έχω ένα πρόγραμμα γεμάτο επιτυχίες της καριέρας μου, που κρατάει όλο το βράδυ τον θεατή με ένταση, διασκέδαση, ψυχαγωγία και τον κάνει να φύγει στο τέλος με πολύ όμορφα συναισθήματα. Αυτό με ανανεώνει και με κρατάει ζωντανό. Για εμένα αυτό είναι επικοινωνία με το κοινό και προσφορά στο κοινό. Αυτό που θέλω είναι να δημιουργήσω στον κόσμο εικόνες και να ντύσω τις στιγμές της ζωής του με μουσική δική μου. Ξέρεις, τελικά αυτό το είδος διασκέδασης μας έχει φέρει πιο κοντά.
- Υπάρχει  μοντέρνο Ελληνικό τραγούδι σήμερα;
- Οι ετικέτες πάντα με ενοχλούσαν. Υπάρχει καλό τραγούδι και κακό τραγούδι. Αυτός που αγαπάει τη μουσική τα αγαπάει όλα.
- Εσείς ποιά μουσική αγαπάτε; Θα τραγουδούσατε ποτέ λαϊκό;
- Θα μπορούσα να τραγουδήσω λαϊκό. Όπως το καινούριο τραγούδι μου, του Μάνου Ελευθερίου και του Ανδρέα Λάμπρου, το “Τρεις φορές”, που έχει μέσα μπουζούκι. Είναι ένα “χασάπικο” κι έχει στοιχεία λαϊκά. Δεν εμποδίζει τίποτα τη χροιά της φωνής μου να εκφράσει την ψυχή μου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Απλά εγώ είμαι ταγμένος και δοσμένος στο είδος που πρότεινα πριν από περίπου 50 χρόνια, από το ‘66, με τους Ολύμπιανς και αλλάξαμε την μουσική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Φέραμε ένα τραγούδι σύγχρονο, εκείνη την εποχή, που έμοιαζε μ’ αυτό των συγκροτημάτων της διεθνούς εκείνης κίνησης της δεκαετίας του 60, αλλά ήταν ελληνικό. Στη γλώσσα μας και πολύ απλά δοσμένο, από εμένα ερμηνευμένο, ώστε να μην ξενίζει. Και αυτή ήταν η επιτυχία του. Επάνω σ’ αυτό βαδίζω χρόνια επιμένοντας στον καλό στίχο, στον καλό ήχο και συνειδητά υπηρετώ το ελληνικό τραγούδι. Κι όποιος υπηρετεί το ελληνικό τραγούδι θα πρέπει να έχει ως στόχο την ψυχή του κόσμου, την καρδιά του κόσμου και να φτάνει ως εκεί. Να τους αγγίζει. Αυτό είναι το πιο σημαντικό που πρέπει να έχει κατά νου ένας καλλιτέχνης κι αυτό να είναι το όραμά του.

Οι Olympians, Άλκης Κακαλιάγκος, Πασχάλης Αρβανιτίδης, Βαγγέλης Κουτσοτόλης, Κούλης Καλογιαννίδης, Δημήτρης Λαζαρίδης
- Δουλέψατε πολύ για να χτίσετε αυτή την καριέρα ή σας ήρθε εύκολα η επιτυχία;
- Δούλεψα και δουλεύω ακόμη πολύ σκληρά! Στον χώρο μπήκα λόγω του πεπρωμένου μου, γιατί αυτό με οδήγησε σ’ αυτό τον χώρο και, παρόλο που για ένα διάστημα πίστευα ότι δεν κάνω εγώ γι αυτή την δουλειά, το πεπρωμένο μου είχε άλλη γραφή και μου την επέβαλε. Κι είμαι εδώ μέχρι τώρα. Αυτό για μένα είναι κάτι ιερό. Υπηρετώ την τέχνη μου με πολύ προσήλωση, σεβασμό, κόπο, αναζήτηση και υψηλός στόχος μου είναι να υπηρετώ αυτό που κάνω σωστά, ώστε αυτό που θα αφήσω πίσω μου να μνημονεύεται και να συνεχίσει να προσφέρει και μετά την αποχώρησή μου από αυτόν τον κόσμο.
Γιατί αυτό που αφήνουμε εμείς οι καλλιτέχνες δεν είναι ένα ψυχρό αντικείμενο. Είναι συναισθήματα κλεισμένα στο βινύλιο ή το cd ή όπως το λένε σήμερα, που όταν αυτό παίζεται ξεχειλίζουν κι αγγίζουν τον κόσμο. Όποιος το επιτυγχάνει αυτό είναι ο επιτυχημένος καλλιτέχνης, ο τραγουδιστής που γνωρίζουμε χρόνια κι όχι κάποιος που ήρθε εφέτος και του χρόνου τον ξεχάσαμε.
- Για πολλά χρόνια ήσασταν το αγαπημένο παιδί των media. Η δημοσιότητα σας ωφέλησε ή σας έβλαψε περισσότερο; 
- Η δημοσιότητα είναι ένα μέσο προβολής της δουλειάς μας. Τώρα όταν ο κόσμος αγαπάει έναν καλλιτέχνη θέλει να μάθει και περισσότερα γι αυτόν. Και πολλές φορές μας βλάπτει  στην καριέρα αλλά και την προσωπική μας ζωή , όπως άλλες φορές μας βοηθάει. Εγώ την δέχομαι όπως είναι. Είναι απαραίτητη στη δουλειά μου για να επικοινωνώ τα τραγούδια μου.
- Είχατε μία από τις πιο επιτυχημένες, άν όχι την πιο επιτυχημένη, εμφάνιση της χώρας μας σε Γιουροβίζιον. Ποιά είναι η άποψή σας για τον θεσμό αυτό;
- Η Γιουροβίζιον είναι το μεγαλύτερο και το δημοφιλέστερο φεστιβάλ τραγουδιού στον κόσμο. Σ’ όσους αρέσει και σ’ όσους δεν αρέσει αυτό που λέω. Τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν. Και θεωρώ ότι γίνονται γελοίοι όσοι μιλούν εναντίον της.
- Από την εποχή που πήγατε εσείς μέχρι σήμερα δεν έχει μια διαφορά στην ποιότητα των τραγουδιών; Θυμηθείτε  το τραγούδι των τελευταίων χρόνων με τα τέρατα.
- Οι εποχές αλλάζουν κι η Γιουροβίζιον εξελίχθηκε. Είναι ένα σύγχρονο θέαμα.
- Πώς σας φαίνεται το φετινό τραγούδι μας;
- Είναι ένα συμπαθητικό τραγούδι, αξιοπρεπέστατο μουσικά, αλλά χωρίς να είναι άμεσο και επικοινωνιακό. Ωστόσο έχει ένα ατού. Μια πολύ καλή τραγουδίστρια για την οποία ο κάθε έλληνας μπορεί να αισθάνεται πως εκπροσωπεί τη χώρα του επάξια. Είναι πολύ καλή!
- Απλά λέτε ότι το τραγούδι δεν έχει το… ντο φα φα φα του;
- Δεν έχει το ντο φα φα φα του. Έτσι ακριβώς.
- Απ’ τη δική σας συμμετοχή τί έμεινε; Το τραγούδι αυτό ακούγεται ακόμα και σήμερα ευχάριστα.
- Δήλωσή μου εγωιστική -άκρως εγωιστική-, αλλά το υπογράφω γιατί με δικαίωσε χρόνος, ότι το “Μάθημα Σολφέζ” είναι μέχρι τώρα το καλύτερο και πιο πρωτότυπο τραγούδι που έστειλε ποτέ η χώρα μας στη Γιουροβίζιον. Δεν θέλω να προσβάλλω και να θίξω κανέναν, ούτε το Number One που ήρθε πρώτο, αλλά για μένα αυτό είναι το καλύτερο. Τότε είχε έρθει πρώτο το “L’ oiseau et l’ enfant” της Γαλλίας.  Ήταν κλεμμένο τραγούδι, το Here’s To You του Ennio Moriccone που είχε τραγουδήσει η Joan Baez σε μια ταινία για την ιστορία των αναρχικών Sacco & Vanzetti. Το τραγούδι είχα μάλιστα διασκευάσει εγώ με ελληνικούς στίχους του Ρόμπερτ Ουίλιαμς. Ωστόσο οι Αμερικανοί δεν διαμαρτυρήθηκαν. Τελικά αυτό που βγαίνει πρώτο κάθε φορά στην Γιουροβίζιον είναι αυτό που έχει την πιο άψογη εκτέλεση την στιγμή του διαγωνισμού. Όποιος λοιπόν έχει την καλύτερη εμφάνιση εκείνη την στιγμή θα βγει πρώτος.

- Δεν παίζουν κι άλλοι συσχετισμοί στην ψηφοφορία; Χώρες που συνεργάζονται και δίνουν η μια στην άλλη δεκάρια και δωδεκάρια;
- Συμβαίνει και αυτό. Όμως δείτε και κάτι άλλο. Έχει συμβεί ποτέ να τσακωθούν, να ποδοπατηθούν και να σκοτωθούν άνθρωποι στην Γιουροβίζιον, όπως γίνεται στο ποδόσφαιρο για παράδειγμα; Η μουσική ενώνει μόνο. Δεν χωρίζει. Κι αυτό είναι το ζητούμενο στη ζωή μας. Θετικά κι όχι αρνητικά συναισθήματα.

O Πασχάλης στο θέατρο της Αιξωνής με τη συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων

Πηγή