Η Δύναμη και το Πάθος (Eloy – LP: Power And The Passion 1975)

Η Δύναμη και το Πάθος (Eloy – LP: Power And The Passion 1975)

Μια ιστορία αγάπης, συγκρούσεων, επιστημονικής φαντασίας και ψυχεδέλειας είναι η ιστορία που μας διηγούνται οι Eloy στο πρώτο τους concept άλμπουμ. Πριν όμως κάνουμε αυτό το ταξίδι στο χρόνο μαζί με τους ήρωες της ιστορίας αυτής, πάμε να δούμε μερικά βιογραφικά στοιχεία για τους Eloy, αυτού του τόσο σημαντικού space progressive rock Γερμανικού συγκροτήματος:

 Οι Eloy, ένα από τα πιο δημοφιλή Γερμανικά συγκροτήματα της δεκαετίας του 70, πέρασαν από διάφορα στάδια στη μακρόχρονη καριέρα τους, με μόνο σταθερό μέλος τους τον ιδρυτή του γκρουπ, Frank Bornemann (κιθάρα / φωνή). Μεταμορφώθηκαν από ένα hard rock γκρουπ, με πολιτικοποιημένη θεματολογία σε ένα συγκρότημα του progressive rock με space στοιχεία, το οποίο είχε αρκετές επιρροές από Pink Floyd. Το γκρουπ στις μετέπειτα συνθέσεις του κινήθηκε περισσότερο προς πιο εύκολους ή ίσως πιο εύπεπτους hard rock ήχους, διατηρώντας κάποια progressive στοιχεία.

Οι Eloy, ιδρύθηκαν το 1969 στο Ανόβερο από τον Frank Bornemann (Κιθάρα, φυσαρμόνικα, κρουστά), τον Erich Schriever (φωνητικά, όργανο), τον Manfred Wieczorke (κιθάρα, μπάσο, φωνητικά), τον Helmuth Draht (ντραμς) και τον Wolfgang Stocker (μπάσο).

Πήραν το όνομά τους από μία από τις ανθρώπινες φωνές που εμφανίζονταν στο περίφημο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας του H.G. Wells, Η Μηχανή του Χρόνου, τους Eloy (για όποιον δεν θυμάται ήταν οι ξανθοί, καλοί…)

Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single, το Daybreak, το 1970 και το πρώτο τους άλμπουμ, που είχε το όνομα του γκρουπ, τον επόμενο χρόνο. Το άλμπουμ αυτό, το Eloy, ήταν γεμάτο από κλασσικό, έως συνηθισμένο hard rock, με πολιτικές δηλώσεις στο στίχο του και το οποίο στην ουσία αποτέλεσε μία «ανωμαλία» στον κατάλογο της δισκογραφίας του γκρουπ.

 Ο Schriever, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τον πολιτικό στίχο, εγκατέλειψε το γκρουπ μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ, όπως και ο Draht, που αντικαταστάθηκε στα ντραμς από τον Fritz Randow.

 Το Inside, που κυκλοφόρησε το 1973, παγίωσε το γκρουπ σαν ένα σχήμα με πέρα για πέρα space rock στυλ και σηματοδότησε την αρχή του progressive rock ήχου τους. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, που τα πήγε πολύ καλά σε πωλήσεις, ο Stocker εγκατέλειψε κι αυτός το συγκρότημα, για να αντικατασταθεί από τον μπασίστα Luitjen Janssen.

 Τα άλμπουμς Floating (1974) και Power and the Passion (1975) αύξησαν τη φήμη και την επιτυχία των Eloy. Το Power and the Passion με το οποίο θα ασχοληθούμε περισσότερο αργότερα, ηχογραφήθηκε με τη συμμετοχή δεύτερου κιθαρίστα, του Dentley Schwaar. Αποτέλεσε το πρώτο concept άλμπουμ του γκρουπ, δηλαδή ένα άλμπουμ που διηγείτο μία εννιαία ιστορία στις δύο του πλευρές.

Το 1975, ήρθε και η πρώτη μεγάλη ρήξη και διάλυση του γκρουπ, με ορισμένα μέλη να θέλουν να συνεχίσουν να γράφουν concept αλμπουμς με space progressive ήχο, ενώ άλλα να θέλουν μια πιο συγκρατημένη προσέγγιση.

Οι Eloy ήρθαν και πάλι στην επιφάνεια το 1976, με τον Bornemann σαν παραγωγός, αλλά και ο εγκέφαλος πίσω από το γκρουπ, στο οποίο πλέον συμμετείχαν νέα μέλη: ο Klaus-Peter Matziol (μπάσο, φωνητικά), ο Detlev Schmidtchhen (όργανο, φωνητικά) και Jurgen Rosental (ντραμς, φωνητικά).

 Με τη σύνθεση αυτή, οι Eloy, έγιναν το Γερμανικό σχήμα με τις καλύτερες πωλήσεις της εποχής τους, με συνεχώς πιο περίπλοκα και περίτεχνα concept αλμπουμς όπως το Dawn (1976) και το Ocean με τον πιο space ήχο του (1977).



 Το 1978 είδε την κυκλοφορία του Eloy Live, ενώ το 1979 κυκλοφόρησε το Silent Cries and Mighty Echoes, το οποίο ήταν το άλμπουμ με της υψηλότερες πωλήσεις.

Τότε, οι Schmidtchhen και Rosenthal έφυγαν από το γκρουπ για να κάνουν solo καριέρες και αντικαταστάθηκαν από τους Hannes Folberth και Jim McCullveray αντίστοιχα. Επίσης, προστέθηκε στις «γραμμές» τους ο κιθαρίστας Hannes Arkona. Το νέο σχήμα κυκλοφόρησε το Colours (1980), το οποίο σηματοδότησε την εγκατάλειψη των space στοιχείων από τον ήχο τους και την επιδίωξη ενός πιο hard rock ήχου.

Τα Planets (1981) και Time to Turn (1982) ήταν στην ουσία τα δύο μέρη ενός concept αλμπουμ επιστημονικής φαντασίας με τον ήχο του γκρουπ να κυριαρχείται σχεδόν από τα πλήκτρα. Ήταν μέτρια στην ποιότητά τους άλμπουμ, ενώ δυστυχώς ακολούθησαν και χειρότερα… Κυκλοφόρησαν τα Performance (1983) και Metromania (1984) και μετά διαλύθηκαν λόγω μουσικών διαφορών και αφού πραγματοποίησαν σειρά αποχαιρετιστήρων συναυλιών στην Αγγλία.

 Οι Eloy επέστρεψαν το 1988, αυτή τη φορά σαν ντουέτο, που αποτελείτο από τον Bornemann και τον πολυμουσικό Michael Gerlach. Το πρώτο άλμπουμ των Eloy με αυτό το σχήμα ήταν το Ra (1988), το οποίο ως ένα βαθμό ήταν μια επιστροφή στον ήχο του Colours. Ακολούθησε το Destination (1992). Και τα δύο άλμπουμ πήγαν αρκετά καλά στα Γερμανικά τσαρτς.

Αρκετά από τα μέλη των Eloy έκαναν από κει και πέρα προσπάθειες επανένωσης με κάποιες κυκλοφορίες αλλά χωρίς να έχουν κάτι ιδιαίτερο και ουσιαστικό να προσφέρουν.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ



1971 Eloy
1973 Inside (*)
1974 Floating (*)
1975 Power and the Passion (*)
1976 Dawn (*)
1977 Ocean (*)
1978 Live
1979 Silent Cries and Mighty Echoes (*)
1980 Colours (*)
1981 Planets
1982 Time to Turn
1983 Performance
1984 Metromania
1988 Ra
1992 Destination
1994 The Tides Return Forever
1998 Ocean 2
1998 Ocean 11
2009 Visionary

(*) Τα καλύτερα άλμπουμ (πάντα κατά την άποψή μου)

Eloy : Power And The Passion (1975) – H Δύναμη και το Πάθος




Tracks (F. Bornemann/Eloy/G. Bennit)

1. a) Introduction 1:11
b) Journey into 1358 2:54
c) Love Over Six Centuries 10:09
2. Mutiny 9:08
3. Imprisonment 3:13
4. Daylight 2:38
5. a) Thoughts of Home 1:05
b) The Zany Magician 2:48
c) Back into the Present 3:02
6. The Bells of Notre Dame 6:21

Bonus Track : The Bells of Notre Dame ( Remix 1999 )



Αυτή είναι η ιστορία ενός νεαρού σπουδαστή του Jamie. Ο πατέρας του είναι ένας επιστήμονας που κάνει στο εργαστήριό του πειράματα σχετικά με το χρόνο, κυρίως χρησιμοποιώντας φάρμακα ή αλλιώς ναρκωτικά που διαβρώνουν το χρόνο.

Ο Jamie, ζει τη ζωή του έχοντας σαν μοναδική ενασχόλησή του τις σπουδές του. Δίνει σαν τρελός εξετάσεις και περνάει το ένα μάθημα μετά το άλλο…. Κάποια στιγμή, τα φέρνει έτσι η τύχη και δοκιμάζει τα «χρονοδιαβρωτικά» φάρμακα που κατασκεύαζε ο πατέρας του και ξεκινάει ένα ταξίδι στο Παρελθόν…

Ταξιδεύει πίσω στο 1358 και συναντάει μια νεαρή κοπέλα, την Jeanne.

Αναρωτιέται:

JOURNEY INTO  1358



Σ’ αυτό το μοναχικό δωμάτιο, όπου ο πατέρας μου
παίζει με την επιστήμη
Σε κάποιο μεγαλοφυές σχέδιο
Ζει σ’ ένα όνειρο
Όμως δεν μπορεί να κάνει πολλά για μένα τώρα….

Ξόδεψα όλη μου τη ζωή καταναλώνοντας γνώση στο σχολείο
Πιεζόμουν σκληρά για να περνάω τις εξετάσεις μου σαν τρελός
Και τώρα, όλα αυτά είναι πίσω μου…
Η επιτυχία ήρθε να μου υπενθυμίσει:
Πού πάω τώρα μετά από Εδώ

In this lonely room where my father plays with science
On some hair-brained scheme,
He lives in a dream
But he can't do much for me now

I've spent all my life, eating knowledge at school,
Driven hard to pass exams like a fool
And now they're all behind me
Success has come to remind me,
Where do I go from here?


(Πίνει κάποιο από τα «φίλτρα» του πατέρα του και ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, στο Παρελθόν, σε έναν χρόνο που πλησιάζει την μεσαιωνική εποχή)

Έι, τι είναι αυτό; Εξαφανίζομαι
Βλέπω περίεργα πράγματα,
Έι, τι συμβαίνει;
Δεν καταλαβαίνω τι θα έπρεπε να συμβαίνει
Φταίει κάτι στο ποτό μου ή εγώ;

Τι είναι όλα αυτά τριγύρω μου;
Πέφτω, πέφτω…
Σουρεαλιστικές εικόνες με περιτριγυρίζου
Πέφτω, πέφτω…
Και ποια είναι αυτή η καλοντυμένη κοπελιά εκεί;
Όμως τα ρούχα της είναι άλλης εποχής!



Hey, what's this, I'm disappearing,
Seeing strange things, hey what's happening?
I don't understand what it's meant to be
Is it something in my drink or is it me?

What are these things around me?
I'm coming down , I'm coming down
surrealistic sights surround me
I'm coming down, I'm coming down
And who's that smart chick over there?
But they're old fashioned clothes to wear!

------

Στο παρελθόν…
Συναντά ένα κορίτσι που το λένε Jeanne
Προσπαθεί να της εξηγήσει από πού ήρθε… όμως αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο να εξηγηθεί…
Ήρθε από το μέλλον και πήγε πίσω στο παρελθόν

-----




LOVE OVER SIX CENTURIES



Θα σου πω ποιος είμαι κι από πού ήρθα,
Δεν είναι κι εύκολο να σου εξηγήσω
Το σώμα μου επέστρεψε (στο παρελθόν), το μυαλό μου είναι πελαγωμένο
Θα μου πεις ποια είσαι και πού υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είμαστε;

Jamie :
I'll tell you who I am and whence I came,
It's not going to be easy to explain
My body has returned, my mind is all at sea
Will you tell me who you are and where we're meant to be?

Εκείνη του απαντά με έναν ευγενικό, φιλικό και ρυθμικό τρόπο
Λέει λίγα όμως μιλάει πολύ με το χαμόγελό της:
Με μια σπίθα στα μάτια της, με παίρνει απ’ το χέρι,
«Πάμε να κάνουμε έναν περίπατο, θα σου απαντήσω σε ό,τι μπορώ».

She answers in an gentle, lilting style,
Says little but speaks volumes with her smile:
With a sparkle in her eye, she takes me by the hand,
‘Let us take a walk, I'll answer all I can.'

Διάλογος:



Jamie:
Απρίλιος, 1358… Παρίσι… Δεν καταλαβαίνω πια…
το όνομά μου είναι Jamie… και η ιστορία μου είναι παράξενη…
τέτοια που ούτε καν εγώ δεν κατανοώ πλήρως…
ο πατέρας μου είναι ένας επιστήμονας… και πειραματιζόταν με
«χρονο-διαβρωτικά» φάρμακα… Έτσι λοιπόν, καθόμουν στο
εργαστήριό του…ήταν αργά το βράδυ… και σκεφτόμουν…
ξέρεις, για μένα και το μέλλον μου… γιατί, μόλις άφησα το σχολείο…
και δεν ξέρω τι θέλω να κάνω… πρέπει με κάποιο τρόπο να
πήρα το φάρμακο… και κατέληξα εδώ.

Jamie :
April, 1358… Paris… I don't understand any more… my name
is Jamie… and mine is a strange story… one which even I
don't fully understand… my father is a scientist… and he has
been experimenting with time-eroding drugs… (well) I was
sitting in his workroom… it was late at night… and I was thinking…
you know, about me and my future… (cause) I've just left school…
and I don't know what I want to do… I must somehow have taken
the drug… and landed up here.

Jeanne:
Το όνομά μου είναι Jeanne… και θα σου πω την ιστορία μου…
στον πατέρα μου ανήκουν πολλά εκτάρια εδώ γύρω… στα οποία
δουλεύουν πολλοί χωρικοί… τους οποίους κυβερνά με σιδερένια
πυγμή…ο γειτονικός γαιοκτήμονας είναι ακόμα χειρότερος…κι εγώ
είμαι αναγκασμένη να παντρευτώ το γιο του… Δεν είναι δική μου
επιλογή, ξέρεις, «Κατά τον πατέρα κι ο γιος».



Jeanne :
My name is Jeanne…and let me tell you my story… my father owns
many acres around here… which are farmed by peasants… whom
he rules with an iron hand… the neighbouring landlord's even worse...
and I'm supposed to marry his son… That's not my choice, you know,
'Like father, like son'.

Jamie:
Βλέπω ότι κι οι δυο μας έχουμε τα προβλήματά μας… ίσως μπορούμε
να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο… έχω κάτι εδώ… πολλοί φίλοι μου το
το καπνίζουν… υποθέτω ότι δεν το ξέρεις… δοκίμασέ το, βοηθάει σε
στιγμές σαν αυτές…



Jamie :
Well I see we've both got our problems… perhaps we can help each
other… I've got something here… lots of my friends smoke it… I don't
suppose you know it… try it, it helps at times like these…

Jeanne:
Ω, τι όμορφη αίσθηση… τα πάντα λαμπυρίζουν στο λυκόφως… κοίτα αυτό
το ηλιοβασίλεμα… δεν έχω ξαναδεί ποτέ τέτοια χρώματα… όλα φαίνονται σαν
να αιωρούνται, σαν να έχουν παγώσει στην αιωνιότητα… εύχομαι στιγμές
σαν αυτές να διαρκούσαν για πάντα… δεν ανησυχώ ούτε προβληματίζομαι
πια… τι σκέφτεσαι;



Jeanne :
Oh what a beautiful feeling… everything shimmering in the twilight…
look at that sunset… I've never seen such colours before… it all seems
suspended in eternity… I wish moments like these would last forever…
I'm not worried any more… what are you thinking?

Jamie:
Δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή… όμως νιώθω σαν να γνωρίζει ο
ένας τον άλλον χρόνια… απλά ας το απολαύσουμε.
Πρέπει με κάποιον τρόπο να μείνουμε μαζί, φίλοι για μια ζωή, φίλη μου
για μια ολόκληρη ζωή.
Αγάπη σαν τη δική μας διαρκεί για πάντα, χωρίς τέλος και δεν τελειώνει
ποτέ:
Με κάποιον τρόπο θα διαλύσουμε τους φόβους μας, και θα βρούμε έναν
τρόπο να γεφυρώσουμε τα χρόνια.

Jamie :
I can't think at the moment… but Ii feel as if we’ve known each other
for years… let's just enjoy it.
Somehow we must stay together, lifelong friend, my lifelong friend,
Love like ours will last forever, never end, and never end:
We'll somehow wipe away our fears,
And find a way bridge the years.

MUTINY

Ο πατέρας σου μου είπε πως μπορώ να μείνω,
Όμως δεν εμπιστεύεται τους ασυνήθιστους τρόπους μου:
Θέλει να χρησιμοποιήσει όσα έχω μάθει –
Εξακόσια χρόνια γνώσης που αποκτήθηκε με πόνο.
Όμως αν μπορούμε να μείνουμε μαζί, δεν με ενοχλούν
Τα πράγματα που μου λέει:
Για να τον στηρίξω στην εξέγερση
Δεν με νοιάζει, αν είσαι εσύ εκεί, δεν με νοιάζει

Στις φάρμες ύψωσαν το ανάστημά τους
Ενάντια στη μισητή σιδερένια πυγμή, ενώνονται:
Τους υποστηρίζουν όλοι στην πόλη,
Και πρέπει να σπεύσω και να τους νικήσω, πώς πολεμούν:
Όμως καταλαβαίνω τον σκοπό τους
Να πολεμήσουν ενάντια στους νόμους, έχουν δίκιο.
Υποσχέθηκα να υπερασπιστώ
Τον Πατέρα σου μέχρι τέλους και πολεμώ.
Το μίσος είναι εκεί στα μάτια τους,
Θα σπάσουν την κυριαρχία του, δεν θα είναι έκπληξη αν τα καταφέρουν:
Όμως εγώ πρέπει να μείνω στην άλλη πλευρά
Και με κάποιον τρόποι να μάθω να στέκομαι και να πολεμώ,
Και να ανταπεξέλθω:
Αν και είναι πολύ μικρή η πιθανότητα
Να νικήσω το τόξο και τη λόγχη, πρέπει να το κάνω:
Η αγάπη μας με οδηγεί και μου δίνει κουράγιο
Γιατί εσύ είσαι η μόνη που μπορώ να εμπιστευτώ.



Your father told me I can stay,
But he mistrusts my unfamiliar ways:
He wants to use the things I've learnt –
Six hundred years of knowledge sorely earned.
But if we can stay together, I don't mind
the things he tells me:
Of defending him in mutiny,
I don't care if you're there, I don't care

On the farms they've made a stand,
Against the hated iron hands, they're uniting:
They're backed by everyone in town,
And I must ride to beat them down, how they're fighting:
But I understand their cause
To fight against the laws, they're right:
I promised to defend
your father to the end and fight.

The hatred's there in their eyes,
They'll break his might it's no surprise if they do it:
But I must take the other side
And somehow learn to stand and fight,
and come through it:
Though there's little chance
That I beat bow and lance, I must:
Our love drives me on
For you're the only one I can trust.

IMPRISONMENT

Κάθομαι εδώ στο άδειο κελί μου
Είναι σκοτεινά, γκρίζα, μονότονα και υγρά:
Μου πετούν ξεροκόμματα για να τραφώ,
Πίνω νερό από το πηγάδι.

Έπαιζα το ρόλο μου σ’ αυτόν τον τρομερό πόλεμο
Όταν κάποιος με πλήγωσε:
Με έδεσαν με αλυσίδες,
Κι αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που γνωρίζω.

Οι φρουροί με παρακολουθούν νύχτα και μέρα,
Και παρατηρούν κάθε μου κίνηση:
Αναρωτιέμαι αν θα με αφήσουν να βγω από δω ζωντανός –
Ξέρω ότι είναι αδύνατον να αποδράσω.

Γνωρίζω πολύ καλά το αίσθημα της αποθάρρυνσης:
Να είσαι φυλακισμένος χωρίς να έχεις κάνει κανένα έγκλημα:
Γι’ αυτό Θεέ μου σε παρακαλώ πάρε με από δω,
Είσαι η μόνη μου ελπίδα τώρα πια.

Γιατί φωνάζουν αυτοί οι άνθρωποι;
Χάθηκε ή κερδίθηκε η μάχη;
Τώρα τα βήματα των φρουρών –
Οι αλυσίδες μου άραγε θα σφίξουν περισσότερο ή θα λυθούν;



I'm sitting here in my empty cell
It's dark and drab and damp
They throw me crusts to eat
Drink water from the well.

I was playing my part in this dreadful war
When someone ran me through
They bound me up in chains,
And that's the last I knew.

The guards are watching day and night,
And they observe each move I make:
I wonder if they'll let me out alive –
I know there's no way to escape

I know the feeling of dejection:
To be imprisoned for no crime:
So God please take me out of here,
You are my one hope at this time.

Why are those people shouting?
Is the battle lost or won?
Now the footsteps of the guards
Will my chains be tightened or undone?

DAYLIGHT





Αυγή, πίσω στο φως της ημέρας, βλέπω τον ήλιο
να ξεπροβάλλει ανάμεσα απ’ τα δέντρα:
Αυγή, πίσω στο φως της μέρας, μετατρέπει το σκοτάδι
σε ειρήνη:
Αυγή, φως της μέρας, ελευθερία και πάλι:
Αυγή, φως της μέρας, αποχαιρετισμός στις αλυσίδες:
Το να ζεις είναι εύκολο αν το κάνεις χωρίς προσπάθεια –
Βλέπω νέους ορίζοντες να σπρώχνουν μακριά την μοναξιά μου.

Daylight, back to daylight, see the sun
break through the trees
Daylight, back to daylight, turning darkness
into peace
Daylight, daylight, freedom once again
Daylight, daylight, farewell to the chains
Living can be easy if you take life in your stride –
I see new horizons push my loneliness aside



THOUGHTS OF HOME

Αν και δεν θέλω να παίξω με τη μαγεία,
δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο να κάνω:
Εύχομαι να ήμουν σπίτι και πάλι και να καθόμαστε
εκεί μαζί:
Έχω ακούσει πως εκεί, πέρα από την κοιλάδα,
Ζει ένας περίεργος γέρος άνδρας που είναι γεμάτος διαβολιά
Και ζει στη μυστικότητα –
Ο σοφός μάγος, μόνος αυτός
Μπορεί να βρει έναν τρόπο να γυρίσουμε μαζί και οι δύο σπίτι

Though I don't want to play with magic,
there's nothing else to do:
I wish that I was home again, sitting there
with you:
I've heard that there across the valley,
Lives a weird old man possessed with
devilry
Who lives in secrecy –
The wise magician , he alone
Can find a way to take us both back home


THE ZANY MAGICIAN



XA-XA-XA-XA-XA-XA-XA
Καλωσόρισες στην κατακόμβη μου, πάρε έναν τάφο,
κάθισε,
Αυτό είναι το ποτό, δοκίμασέ το είναι νέα παραγωγή, σε περίμενα,
απλά πιες το…
Τα φτερά μιας νυχτερίδας, το αίμα μιας γάτας, το δέρμα
ενός αρουραίου, έχει όντως ωραία γεύση…
Θα ξεχάσεις που ήσουν, θα ξεχάσεις όλα όσα είδες,
δεν θα νοιώσεις τίποτα, απλά
Πιες το μονορούφι, η καρδιά σου θα χτυπήσει δυνατά, τα λέμε,
ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ!




HA-HA-HA-HA-HA-HA-HA
Welcome to my catacomb, pull up a tomb,
sit down,
This is the brew, try it it's new, I've been
waiting for you, just you drink this…
The wings of a bat, the blood of a cat, the
skin of a rat, it does taste nice…
You'll forget where you've been, forget
what you've seen, you won't
feel a thing, you just
drink it all down, your heart will pound,
see you around. HAVE A PLEASANT JOURNEY!





BACK INTO THE PRESENT

Πίσω στο παρόν, είναι διαφορετικά από τότε
που έλλειπα:
Πόλεμος, μοναξιά κι ερήμωση, γίνεται χειρότερο
μέρα με τη μέρα:
Ακόμα και πίσω στο χίλια τριακόσια πενήντα οκτώ,
Οι άνθρωποι έπρεπε να πολεμήσουν για να κρατήσουν τα πράγματα σε μια σειρά.
Περιμένοντας στη ντίσκο, να πω στους φίλους μου
απλά όλα όσα είχα δει,
Δεν θα πιστέψουν την ιστορία μου όταν τους πω
πού πήγα:
Καπνός και φώτα και μουσική… καίνε το μυαλό μου –
Πρέπει να πάω κάπου ήσυχα να χαλαρώσω.

Back into the present, it's different since
I've been away
War and desolation, it's getting worse
with every day
Even back in thirteen fifty-eight
People had to fight to keep things straight.
Waiting in the disco, tell my friends just
what I've seen,
They won't believe my story when I tell
them where I've been
Smoke and lights and music blow my mind –
Must go somewhere quiet to unwind.



THE BELLS OF NOTRE DAME



Μοιάζει σαν ένα όνειρο που έφτασε στο τέλος
Όμως ακόμα συνεχίζεται, δεν ξέρω τι να
σκεφτώ, είναι εξωπραγματικό
Ο κόσμος φαίνεται να ξεκινάει έξω απ’ το
σώμα μου, δεν ξέρω τι νοιώθω.
Σε αυτούς τους τέσσερις καθαγιασμένους τοίχους οι δυνατοί
Χτύποι από τις καμπάνες μου θυμίζουν
Το ταξίδι μου στο χρόνο όμως
οι σκέψεις μου συνεχίζουν να παραμένουν στην Jeanne
Εύχομαι να ήταν εδώ μαζί μου, την έχω ανάγκη εδώ.

It seems like a dream that's come to an end
But it still carries on, I don't know what to
think, it's unreal
The world seems to start outside of my
body, I don't know what I feel.
In these four hallowed walls the peal of
the bells remind me
Of my journey through time but my
thoughts still remain with Jeanne:
I wish she were with me, I need her here.



Πηγές:
http://urbanaspirines.blogspot.com/2011/03/eloy-power-and-passion.html#
http://www.allmusic.com/artist/eloy-p17309