Βρέχει αλλά...μας αρέσει

Αν δεν σου αρέσει η βροχή... ήρθε η ώρα να την αγαπήσεις μέσα από τα μάτια του καλλιτέχνη Eduard Gordeev.
Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μία χώρα που τους περισσότερους μήνες μπορούμε να απολαμβάνουμε τους καφέδες μας σε εξωτερικούς χώρους, που μέχρι και τον Νοέμβρη μπορούμε να ξεχυθούμε στις θάλασσες, που οι στιγμές φαγοποσίας σε κάποιο ταβερνάκι πάνω στην αμμουδιά δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των τριών μηνών του καλοκαιριού. Ακόμα και τον χειμώνα, τα διαλλείματα από το γκρι του ουρανού και τις βροχές είναι τόσο μεγάλα που λες και κάποιος έχει ξεχάσει να χτυπήσει το κουδούνι.
Είναι λογικό λοιπόν, οι βροχές, το κρύο, ο μουντός καιρός και κάθε τι που μας βγάζει από την «ασφάλεια» του ήλιου, να μας ξενερώνει και να εντείνει την προσμονή μας για το καλοκαίρι. Άλλωστε,  το έχουμε πει και παλαιότερα ότι η βροχή δεν ταιριάζει σε όλες τις πόλεις πόσο μάλλον στην Αθήνα, που μία ξαφνική νεροποντή είναι ικανή να παραλύσει τα πάντα.
(Θυμηθείτε τους 8 λόγους που η βροχή δεν ταιριάζει στην Αθήνα)

Παρόλα αυτά, ο γλυκά μελαγχολικός βροχερός καιρός, οι σταγόνες που χτυπούν τον τζάμι μας, σε συνδυασμό με το κρύο και τη διάθεση για χουχούλιασμα έχουν εμπνεύσει κάποιους από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες οι οποίοι συνθέτουν έργα-ύμνους για τη βροχή. Σε αυτό το κείμενο θα ασχοληθούμε με την ιδιαίτερη περίπτωση του Ρώσου φωτογράφου Eduard Gordeev ο οποίος μέσα από τη δουλειά του προσπαθεί να αναδείξει τη μαγεία και την ομορφιά των πόλεων με βροχή.
Οι καθημερινές περιπλανήσεις των ανθρώπων στην πόλη, είτε πηγαίνουν για δουλειά, είτε για μάθημα είτε για ψώνια μέρες με βροχή και ομπρέλες, βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του καλλιτέχνη, ο οποίος μας μεταφέρει μία γοητευτική οπτική των βροχερών πόλεων. Το θέμα του βέβαια αναδεικνύεται περισσότερο καθώς τα διάφορα εφέ του Eduard δίνουν την εντύπωση ότι οι πίνακες του πρόκειται για ελαιογραφίες ζωγραφισμένες στο χέρι παρά για φωτογραφίες τραβηγμένες σε πραγματικό χρόνο.
Οι αντανακλάσεις από τα φώτα των πόλεων προσθέτουν μία λάμψη στους δρόμους, στις βρεγμένες ομπρέλες, τα πεζοδρόμια και στα κτήρια των πόλεων, τα χρώματα εκπέμπουν μία ζεστασιά  ενώ το εκάστοτε περιβάλλον μετατρέπεται σε ένα ατμοσφαιρικό και άκρως εντυπωσιακό πεδίο δραστηριότητας των ανθρώπων, με τη βροχή ως πρωταγωνιστή.
Αφήνουμε λοιπόν τις σταγόνες βροχής να μας κρατούν συντροφιά, βάζουμε το Kasetophono να παίξει ανάλογους ήχους και απολαμβάνουμε το έργο ενός ακόμη καλλιτέχνη για τον οποίο η βροχή είναι η… μούσα του.



Θεοδόσης Λάζαρης
http://www.pathfinder.gr